Του RedTerso
Όσα χρόνια παρακολουθώ τον μπασκετικό Ολυμπιακό τρεις παίχτες αποτελούν τις σημαίες της ομάδας: ο Θρυλικός Αρχηγός Αργύρης Καμπούρης, ο Μίλαν Τόμιτς και στα νεότερα χρόνια ο Αρχηγός όλων των τμημάτων του Ολυμπιακού ο Γιώργος Πρίντεζης. Στα παλιότερα χρόνια υπήρξαν επίσης τεράστιες μορφές που φόρεσαν τη φανέλα της ομάδας μπάσκετ όπως τα αδέρφια Σπανουδάκη (οι Γιάννης και Αλέκος Σπανουδάκης ήταν οι συνδετικοί κρίκοι ανάμεσα στα δύο πρώτα πρωταθλήματα της ομάδας το 1949 και 1960), ο Μανώλης Χατζηνικολάου, οι παιχταράδες της δεκαετίας του ’70 Καστρινάκης, Γιατζόγλου (που μας απογοήτευσε εσχάτως για τις σχέσεις του με τη χρυσή αυγή και τον «διαγράψαμε» για αυτές), Μελίνι, Διάκουλας, Μπαρλάς και Κοκορόγιαννης. Ας εστιάσουμε όμως στον Μίλαν.
Ο Τόμιτς ήρθε στην Ελλάδα (μαζί με τον Ντράγκαν Τάρλατς) για λογαριασμό του Ολυμπιακού το 1991. Εκείνη τη χρονιά έχει ξεκινήσει η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και μαίνεται ο πόλεμος ανάμεσα σε Σέρβους και Κροάτες. Αρκετοί νεαροί αθλητές εκείνη την περίοδο προσπάθησαν να επιβιώσουν από αυτή την κατάσταση μεταναστεύοντας στην Ελλάδα για να αγωνιστούν εδώ. Ήταν τα χρόνια που είχαν υπάρξει και οι «ελληνοποιήσεις» νεαρών Σέρβων (βρισκόμαστε αρκετά χρονιά πριν την απόφαση Μπόσμαν που άλλαξε για πάντα τον αθλητικό χάρτη στην Ευρώπη). Μια τέτοια περίπτωση ήταν ο Τόμιτς. Την πρώτη του χρονιά (1991-92) δεν αγωνίστηκε μέχρι να εξασφαλίσει το ελληνικό διαβατήριο. Το επίσημο ντεμπούτο του στον Ολυμπιακό πραγματοποιήθηκε την 1η Οκτώβρη 1992 απέναντι στην Ολύμπια Λιουμπλιάνας στο πλαίσιο των προκριματικών για την είσοδο στους ομίλους του --τότε-- κυπέλλου Πρωταθλητριών, διοργάνωση στην οποία επέστρεφε για πρώτη φορά η ομάδα μας από τα τέλη της δεκαετίας του '70.
Το πρώτο παιχνίδι του Τόμιτς για το ελληνικό πρωτάθλημα πραγματοποιήθηκε στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος της σεζόν 92-93 απέναντι στη Δάφνη. Σε αυτό το παιχνίδι ο Ολυμπιακός ηττήθηκε με 105-103, αλλά στη συνέχεια η ομάδα άλλαξε «τσιπάκι» και στέφθηκε πρωταθλήτρια.
Ο Μίλαν Τόμιτς ήταν σημαντικός πυλώνας στη δημιουργία της αυτοκρατορίας του Ολυμπιακού στο μπάσκετ τη δεκαετία του '90, περίοδος στην οποία η ομάδας μας ανακηρύχθηκε από τη FIBA ως η καλύτερη ομάδα της δεκαετίας. Ο Μίλαν Τόμιτς σε εκείνο το διάστημα κατέκτησε με τον Θρύλο 5 πρωταθλήματα ('93-'97), 2 κύπελλα ('94, '97) είχε παρουσία σε 4 final-four ('94,' 95,' 97, '99) και φυσικά ήταν μέλος της ομάδας που κατέκτησε το triple crown το 1997!
Ξεχωριστή στιγμή αποτελεί το τουρνουά McDonalds open, στο οποίο ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε τους Σικάγο Μπουλς και ο Μίλαν Τόμιτς βρέθηκε να μαρκάρει τον Μάικλ Τζόρνταν!
Τα επόμενα χρόνια η ομάδα μας δεν είχε ανάλογη συνέχεια στις επιτυχίες. Ο Τόμιτς όμως συνέχισε να αποτελεί ένα --και ίσως το σημαντικότερο-- σημείο αναφοράς για το τμήμα μπάσκετ. Στη δεκαετία του 2000 ο Ολυμπιακός κατάφερε να πάρει μόνο το κύπελλο του 2002:
Από εκεί και πέρα το τμήμα πέρασε τα δικά του πέτρινα χρόνια: Συνεχείς αποτυχίες, αδιαφορία από τη διοίκηση (που είχε ρίξει το βάρος στην ποδοσφαιρική δυναστεία), ρόλος κομπάρσου στο πρωτάθλημα και μετακόμιση στον Κορυδαλλό. Ο Μίλαν Τόμιτς ήταν όμως πάντα εκεί να προσπαθεί να κάνει το καλύτερο για την ομάδα. Το 2004 ο Ολυμπιακός προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του, αλλά τα αποτελέσματα στο παρκέ ήταν απογοητευτικά. Αλλάζουν 2 προπονητές (Σούμποτιτς, Σάκοτα) πριν ο Σωκράτης Κόκκαλης προτείνει στον Τόμιτς να αναλάβει πρώτος προπονητής μέχρι τη λήξη της σεζόν. Πράγματι ο Τόμιτς κοούτσαρε την ομάδα για 5 παιχνίδια. Η αγωνιστική παρουσία του Μίλαν στον Ολυμπιακό ολοκληρώθηκε την επόμενη χρονιά (2004/5). Ο Τόμιτς επέστρεψε γρήγορα στην ομάδα ως μέλος του τεχνικού τιμ και ήταν παρών στην αναγέννηση του τμήματος μπάσκετ που πραγματοποιήθηκε με την ανάληψη της προεδρίας από τους αδελφούς Αγγελόπουλους. Ο Μίλαν Τόμιτς φόρεσε τη φανέλα του Θρύλου σε 385 αγώνες για το πρωτάθλημα και 214 στην Ευρώπη.
Ο Μίλαν Τόμιτς ήταν ένας πανέξυπνος μπασκετμπολίστας, που αγωνιζόταν στη θέση του play-maker. Το παρουσιαστικό του δεν σου γέμιζε το μάτι, μιας και ήταν ένας ξερακιανός παίχτης, όμως μέσα στο παρκέ μεταμορφωνόταν σε έναν λυσσασμένο στρατηγό για την ομάδα. Ήταν ένας πολύ καλός χειριστής της μπάλας και πασέρ, ενώ το προσόν του ήταν το φαρμακερό του τρίποντο. Επίσης είχε μεγάλη ευχέρεια στα κλεψίματα και ο Γιάννης Ιωανίδης στα επινίκια του πρώτου πρωταθλήματος ('93) που δεν κατέβηκαν οι κότες του βάζελου στο παρκέ, αλλά πραγματικές κότες, τον είχε χαρακτηρίσει «κατσικοκλέφτη».
Ο Τόμιτς μεγάλωσε στην κυριολεξία μέσα στην ομάδα και δέθηκε άρρηκτα με αυτή. Μπολιάστηκε με την ψυχοσύνθεση των Ολυμπιακών και δεν είναι υπερβολή να τονίσουμε ότι όταν χρησιμοποιούμε για ένα παίχτη τη φράση «...ένας από εμάς» το πρώτο πρόσωπο που μας έρχεται στο μυαλό είναι αυτό του Μίλαν. Ο Τόμιτς έμεινε στην ιστορία και ως ένας μεγάλος τιμωρός της ομαδάς με σήμα την αλογοτροφή. Ποιος μπορεί να ξεχάσει άραγε τα τρίποντά του στον ημιτελικό της Σαραγόσα; Ή ποιος μπορεί να ξεχάσει τις μπουνιές με τις οποίες φιλοδώρησε τον Μποντίρογκα;
Για τον Μίλαν Τόμιτς θα μπορούσα να γράφω ασταμάτητα μιας και ήταν «εκεί» σε όλες τις χαρούμενες αλλά και στενάχωρες στιγμές που έχω ζήσει στο πλευρό του Ολυμπιακού. Ήταν επίσης ο λόγος που όταν ήμουν πιτσιρικάς είχα διαλέξει το νούμερο 11 στην φανέλα της τοπικής ομάδας μπάσκετ που έπαιζα. Ο Μίλαν Τόμιτς ήταν, είναι και θα είναι για πάντα μια από της μεγαλύτερες σημαίες του Ολυμπιακού σε όλα τα αθλήματα. Καλή συνέχεια και καλή επιτυχία, Αρχηγέ, στην καινούργια σου καριέρα και όταν με το καλό θα επιστρέψεις στην ομάδα εμείς θα είμαστε εκεί για να ξαναφωνάξουμε «Μίλαν Τόμιτς οε, οε, οε...» όπως το κάναμε τόσες και τόσες φορές...
Ο Τόμιτς ήρθε στην Ελλάδα (μαζί με τον Ντράγκαν Τάρλατς) για λογαριασμό του Ολυμπιακού το 1991. Εκείνη τη χρονιά έχει ξεκινήσει η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και μαίνεται ο πόλεμος ανάμεσα σε Σέρβους και Κροάτες. Αρκετοί νεαροί αθλητές εκείνη την περίοδο προσπάθησαν να επιβιώσουν από αυτή την κατάσταση μεταναστεύοντας στην Ελλάδα για να αγωνιστούν εδώ. Ήταν τα χρόνια που είχαν υπάρξει και οι «ελληνοποιήσεις» νεαρών Σέρβων (βρισκόμαστε αρκετά χρονιά πριν την απόφαση Μπόσμαν που άλλαξε για πάντα τον αθλητικό χάρτη στην Ευρώπη). Μια τέτοια περίπτωση ήταν ο Τόμιτς. Την πρώτη του χρονιά (1991-92) δεν αγωνίστηκε μέχρι να εξασφαλίσει το ελληνικό διαβατήριο. Το επίσημο ντεμπούτο του στον Ολυμπιακό πραγματοποιήθηκε την 1η Οκτώβρη 1992 απέναντι στην Ολύμπια Λιουμπλιάνας στο πλαίσιο των προκριματικών για την είσοδο στους ομίλους του --τότε-- κυπέλλου Πρωταθλητριών, διοργάνωση στην οποία επέστρεφε για πρώτη φορά η ομάδα μας από τα τέλη της δεκαετίας του '70.
Το πρώτο παιχνίδι του Τόμιτς για το ελληνικό πρωτάθλημα πραγματοποιήθηκε στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος της σεζόν 92-93 απέναντι στη Δάφνη. Σε αυτό το παιχνίδι ο Ολυμπιακός ηττήθηκε με 105-103, αλλά στη συνέχεια η ομάδα άλλαξε «τσιπάκι» και στέφθηκε πρωταθλήτρια.
Τα επόμενα χρόνια η ομάδα μας δεν είχε ανάλογη συνέχεια στις επιτυχίες. Ο Τόμιτς όμως συνέχισε να αποτελεί ένα --και ίσως το σημαντικότερο-- σημείο αναφοράς για το τμήμα μπάσκετ. Στη δεκαετία του 2000 ο Ολυμπιακός κατάφερε να πάρει μόνο το κύπελλο του 2002:
Από εκεί και πέρα το τμήμα πέρασε τα δικά του πέτρινα χρόνια: Συνεχείς αποτυχίες, αδιαφορία από τη διοίκηση (που είχε ρίξει το βάρος στην ποδοσφαιρική δυναστεία), ρόλος κομπάρσου στο πρωτάθλημα και μετακόμιση στον Κορυδαλλό. Ο Μίλαν Τόμιτς ήταν όμως πάντα εκεί να προσπαθεί να κάνει το καλύτερο για την ομάδα. Το 2004 ο Ολυμπιακός προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του, αλλά τα αποτελέσματα στο παρκέ ήταν απογοητευτικά. Αλλάζουν 2 προπονητές (Σούμποτιτς, Σάκοτα) πριν ο Σωκράτης Κόκκαλης προτείνει στον Τόμιτς να αναλάβει πρώτος προπονητής μέχρι τη λήξη της σεζόν. Πράγματι ο Τόμιτς κοούτσαρε την ομάδα για 5 παιχνίδια. Η αγωνιστική παρουσία του Μίλαν στον Ολυμπιακό ολοκληρώθηκε την επόμενη χρονιά (2004/5). Ο Τόμιτς επέστρεψε γρήγορα στην ομάδα ως μέλος του τεχνικού τιμ και ήταν παρών στην αναγέννηση του τμήματος μπάσκετ που πραγματοποιήθηκε με την ανάληψη της προεδρίας από τους αδελφούς Αγγελόπουλους. Ο Μίλαν Τόμιτς φόρεσε τη φανέλα του Θρύλου σε 385 αγώνες για το πρωτάθλημα και 214 στην Ευρώπη.
Ο Μίλαν Τόμιτς ήταν ένας πανέξυπνος μπασκετμπολίστας, που αγωνιζόταν στη θέση του play-maker. Το παρουσιαστικό του δεν σου γέμιζε το μάτι, μιας και ήταν ένας ξερακιανός παίχτης, όμως μέσα στο παρκέ μεταμορφωνόταν σε έναν λυσσασμένο στρατηγό για την ομάδα. Ήταν ένας πολύ καλός χειριστής της μπάλας και πασέρ, ενώ το προσόν του ήταν το φαρμακερό του τρίποντο. Επίσης είχε μεγάλη ευχέρεια στα κλεψίματα και ο Γιάννης Ιωανίδης στα επινίκια του πρώτου πρωταθλήματος ('93) που δεν κατέβηκαν οι κότες του βάζελου στο παρκέ, αλλά πραγματικές κότες, τον είχε χαρακτηρίσει «κατσικοκλέφτη».
Ο Τόμιτς μεγάλωσε στην κυριολεξία μέσα στην ομάδα και δέθηκε άρρηκτα με αυτή. Μπολιάστηκε με την ψυχοσύνθεση των Ολυμπιακών και δεν είναι υπερβολή να τονίσουμε ότι όταν χρησιμοποιούμε για ένα παίχτη τη φράση «...ένας από εμάς» το πρώτο πρόσωπο που μας έρχεται στο μυαλό είναι αυτό του Μίλαν. Ο Τόμιτς έμεινε στην ιστορία και ως ένας μεγάλος τιμωρός της ομαδάς με σήμα την αλογοτροφή. Ποιος μπορεί να ξεχάσει άραγε τα τρίποντά του στον ημιτελικό της Σαραγόσα; Ή ποιος μπορεί να ξεχάσει τις μπουνιές με τις οποίες φιλοδώρησε τον Μποντίρογκα;
Για τον Μίλαν Τόμιτς θα μπορούσα να γράφω ασταμάτητα μιας και ήταν «εκεί» σε όλες τις χαρούμενες αλλά και στενάχωρες στιγμές που έχω ζήσει στο πλευρό του Ολυμπιακού. Ήταν επίσης ο λόγος που όταν ήμουν πιτσιρικάς είχα διαλέξει το νούμερο 11 στην φανέλα της τοπικής ομάδας μπάσκετ που έπαιζα. Ο Μίλαν Τόμιτς ήταν, είναι και θα είναι για πάντα μια από της μεγαλύτερες σημαίες του Ολυμπιακού σε όλα τα αθλήματα. Καλή συνέχεια και καλή επιτυχία, Αρχηγέ, στην καινούργια σου καριέρα και όταν με το καλό θα επιστρέψεις στην ομάδα εμείς θα είμαστε εκεί για να ξαναφωνάξουμε «Μίλαν Τόμιτς οε, οε, οε...» όπως το κάναμε τόσες και τόσες φορές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου