Του JosuTernera
Ο Ολυμπιακός είχε πολύ σοβαρές απουσίες (Πρίντεζης, Τίλι, Μακλίν, Παπανικολάου και φυσικά Αγραβάνης) και αναγκάστηκε να κατεβάσει μία δωδεκάδα με Αρσενόπουλο και Τολιόπουλο μέσα, οι οποίοι δεν πήραν καθόλου χρόνο, αφαιρώντας έτσι κάποιες ανάσες από τους υπόλοιπους. Δεν έχει σε αυτό κάποια ευθύνη ο προπονητής, απλώς το αναφέρω για να δώσω και μία διάσταση του προβλήματος που αντιμετωπίζει μία ομάδα με τόσες απουσίες.
Με αποδεκατισμένη λοιπόν φροντ λάιν, η πεντάδα που ξεκίνησε τον αγώνα ήταν: Σπανούλης, Ρόμπερτς, Παπαπέτρου, Μιλουτίνοφ και Τόμπσον, ο οποίος ήταν και το απρόσμενο της βραδιάς. Ο Σπανούλης συνέχισε να είναι σε τρελά κέφια και να συνεργάζεται άψογα με τον Σέρβο σέντερ και η ομάδα φάνηκε να κυκλοφορεί την μπάλα καλά, χτυπώντας στην αδύναμη πλευρά με ελεύθερα σουτ, αν και ο Σάρας είχε προβλέψει την «παντοκρατορία» στο ερυθρόλευκο παιχνίδι του Μπιλ και τον δυσκόλεψε ανεβάζοντας τους ψηλούς για να τον πιέσει και να καθυστερήσει την επίθεση.
Με δεδομένο ότι θα υπήρχε rotation και μάλιστα με ελλείψεις, εγώ περίμενα ότι θα είχαμε πρόβλημα συνεννόησης, αντοχών και αγωνιστικής ισορροπίας. Όλα αυτά όμως άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους. Με την καθ’ όλα θετική εμφάνιση του Τόμπσον σε άμυνα και επίθεση, τον επίσης θετικό χθες Ρόμπερτς, τον Παπαπέτρου σταθεροποιημένο σε ικανοποιητικό επίπεδο και τον θετικό Στρέλνιεκς ο Θρύλος κατάφερε να κρατήσει σε απόσταση τους Λιθουανούς και σε απόλυτο έλεγχο το παιχνίδι μέχρι τα μισά του 3ου δεκαλέπτου. Οπότε και το πράγμα στράβωσε.
Σε μία περίοδο όπου έπαιζε η «δεύτερη» πεντάδα χάθηκε η ισορροπία σε άμυνα και επίθεση και ανεπιστρεπτί το μεγάλο προβάδισμα που είχε μέχρι τότε διατηρηθεί. Ακόμη μία φορά φάνηκε να απουσιάζει το λεγόμενο plan B που θα επιτρέψει στον Ολυμπιακό να κρατάει τις γραμμές του και την ψυχραιμία που χρειάζεται για να επικρατεί σε αγώνες και με τους παίκτες που προέρχονται από τον πάγκο.
Ο Σάρας, όπως και οποιοσδήποτε στη θέση του, στόχευε Σπανούλη και όταν το παιχνίδι έσφιξε η τακτική του έφερε αποτελέσματα, καθώς για να νικήσεις σε αυτό το επίπεδο πρέπει να διαθέτεις εναλλακτικές. Δυστυχώς όμως στην περιφέρεια έχουμε ζήτημα που φαίνεται με γυμνό μάτι. Ο Μάντζαρης είναι σε κακή κατάσταση, το μοίρασμα του χρόνου στους «κοντούς» προβληματικό με αποτέλεσμα να χάνουμε πράγματα που θα μπορούσαμε να πάρουμε από αυτούς. Προπονητής βέβαια δεν είμαι εγώ, αλλά με δυσκολεύει να καταλάβω τους λόγους που ο Στρέλνιεκς πήρε χθες λίγο χρόνο για παράδειγμα. Επιπροσθέτως, ο Μπράουν φαίνεται να είναι παίκτης που χρειάζεται εμπιστοσύνη και χρόνο για να αρχίσει να σου «δίνει» και μάλλον εκεί κάτι πρέπει να αλλάξει γιατί δεν είναι δυνατόν να περιμένει κάποιος ότι η ομάδα θα παίξει τα πιο δύσκολα ματς της σεζόν στηριζόμενη στο όσο παίζει ο Σπανούλης και μετά βλέπουμε.
Το παιχνίδι πήγε βασανιστικά στην παράταση χάρη στην μπασκετική τόλμη και το καθαρό μυαλό του Κάιλ Γουίλτζερ και μάλιστα σε αυτόν χρωστάμε ότι παρ’ ολίγον χθες να είχαμε πάρει και τη νίκη, καθώς πέτυχε και το καλάθι με το οποίο προηγηθήκαμε στο τέλος της παράτασης. Δυστυχώς όμως με ένα φόλοου οι Λιθουανοί επικράτησαν στις λεπτομέρειες.
Στην παράταση φάνηκαν και οι τεράστιες απουσίες της ομάδας, αφού παίζαμε με κοντό σχήμα και τα μις ματς έβγαζαν μάτι. Πληρώσαμε και την αστοχία σε ελεύθερα σουτ που βγήκαν από τη σωστή κυκλοφορία της μπάλας, την κούραση αλλά και τα πολλά λάθη και το όχι καθαρό μυαλό (χαρακτηριστικές ήταν οι αρκετές λάθος μεταβιβάσεις).
Το παιχνίδι με τους Λιθουανούς φυσικά δεν είχε καμία ουσιαστική επίδραση στην πορεία της ομάδας, εκτός φυσικά από το ψυχολογικό κομμάτι και την ήττα καθ’ αυτή, ειδικά όταν έρχεται απέναντι στον αντίπαλο που θα αντιμετωπίσεις στην προσπάθεια να πας στο φάιναλ φορ. Δεν νομίζω ότι θα έχουμε εύκολο έργο, αλλά θεωρώ ότι θα πάμε στο Βελιγράδι και την πεποίθησή μου ενισχύει το γεγονός ότι η Ζαλγκίρις είναι μία ομάδα με αρχές, αγωνιστική πειθαρχία και πλάνο, στοιχεία που φαίνεται ότι είναι πιο εύκολα διαχειρίσιμα από την ομάδα του Σφαιρόπουλου.
Το ζήτημα είναι να έχουμε όλους τους παίκτες ετοιμοπόλεμους και να δούμε να βγαίνει η ομάδα από την περίεργη περίοδο, που στην πιο απαισιόδοξη ματιά φαίνεται περίοδος ντεφορμαρίσματος, ενώ για τους λίγο πιο αισιόδοξους είναι ξεκάθαρο ότι γίνεται συγκράτηση δυνάμεων, γιατί τα δύσκολα τώρα ξεκινούν και οι τίτλοι τώρα κρίνονται.
Από την πλευρά μου νομίζω ότι η ομάδα έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και αυτά θα δούμε και στη συνέχεια, ίσως με μερικές καινούργιες πινελιές που θα διαφοροποιήσουν το παιχνίδι της. Αλλά δεν θεωρώ ότι πρέπει να περιμένουμε εκπλήξεις μεγάλες έτσι όπως έχει δομηθεί ο Ολυμπιακός από τον Γιάννη Σφαιρόπουλο και από το ανθρώπινο δυναμικό που διαθέτει. Ούτε αρνητικά ούτε θετικά φορτισμένα είναι αυτά που λέω, είναι απλώς αυτά που νομίζω ότι έχουμε δει από τον Ολυμπιακό.
Σίγουρα στα πολύ θετικά του παιχνιδιού η επανενεργοποίηση του Χόλις Τόμπσον, που αν μπορέσει και προσφέρει με αυτόν τον τρόπο και τόσο άμεσα όπως χθες, θα δώσει στην ομάδα ένα νέο στοιχείο και έναν νέο πονοκέφαλο στους αντιπάλους. Και βέβαια το μπασκετικό πάθος και η διάθεση του Κάιλ Γουίλτζερ να προσφέρει, χωρίς να νοιάζεται ποιος είναι ο ρόλος του και πόσο χρόνο παίζει.
Με αποδεκατισμένη λοιπόν φροντ λάιν, η πεντάδα που ξεκίνησε τον αγώνα ήταν: Σπανούλης, Ρόμπερτς, Παπαπέτρου, Μιλουτίνοφ και Τόμπσον, ο οποίος ήταν και το απρόσμενο της βραδιάς. Ο Σπανούλης συνέχισε να είναι σε τρελά κέφια και να συνεργάζεται άψογα με τον Σέρβο σέντερ και η ομάδα φάνηκε να κυκλοφορεί την μπάλα καλά, χτυπώντας στην αδύναμη πλευρά με ελεύθερα σουτ, αν και ο Σάρας είχε προβλέψει την «παντοκρατορία» στο ερυθρόλευκο παιχνίδι του Μπιλ και τον δυσκόλεψε ανεβάζοντας τους ψηλούς για να τον πιέσει και να καθυστερήσει την επίθεση.
Με δεδομένο ότι θα υπήρχε rotation και μάλιστα με ελλείψεις, εγώ περίμενα ότι θα είχαμε πρόβλημα συνεννόησης, αντοχών και αγωνιστικής ισορροπίας. Όλα αυτά όμως άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους. Με την καθ’ όλα θετική εμφάνιση του Τόμπσον σε άμυνα και επίθεση, τον επίσης θετικό χθες Ρόμπερτς, τον Παπαπέτρου σταθεροποιημένο σε ικανοποιητικό επίπεδο και τον θετικό Στρέλνιεκς ο Θρύλος κατάφερε να κρατήσει σε απόσταση τους Λιθουανούς και σε απόλυτο έλεγχο το παιχνίδι μέχρι τα μισά του 3ου δεκαλέπτου. Οπότε και το πράγμα στράβωσε.
Σε μία περίοδο όπου έπαιζε η «δεύτερη» πεντάδα χάθηκε η ισορροπία σε άμυνα και επίθεση και ανεπιστρεπτί το μεγάλο προβάδισμα που είχε μέχρι τότε διατηρηθεί. Ακόμη μία φορά φάνηκε να απουσιάζει το λεγόμενο plan B που θα επιτρέψει στον Ολυμπιακό να κρατάει τις γραμμές του και την ψυχραιμία που χρειάζεται για να επικρατεί σε αγώνες και με τους παίκτες που προέρχονται από τον πάγκο.
Ο Σάρας, όπως και οποιοσδήποτε στη θέση του, στόχευε Σπανούλη και όταν το παιχνίδι έσφιξε η τακτική του έφερε αποτελέσματα, καθώς για να νικήσεις σε αυτό το επίπεδο πρέπει να διαθέτεις εναλλακτικές. Δυστυχώς όμως στην περιφέρεια έχουμε ζήτημα που φαίνεται με γυμνό μάτι. Ο Μάντζαρης είναι σε κακή κατάσταση, το μοίρασμα του χρόνου στους «κοντούς» προβληματικό με αποτέλεσμα να χάνουμε πράγματα που θα μπορούσαμε να πάρουμε από αυτούς. Προπονητής βέβαια δεν είμαι εγώ, αλλά με δυσκολεύει να καταλάβω τους λόγους που ο Στρέλνιεκς πήρε χθες λίγο χρόνο για παράδειγμα. Επιπροσθέτως, ο Μπράουν φαίνεται να είναι παίκτης που χρειάζεται εμπιστοσύνη και χρόνο για να αρχίσει να σου «δίνει» και μάλλον εκεί κάτι πρέπει να αλλάξει γιατί δεν είναι δυνατόν να περιμένει κάποιος ότι η ομάδα θα παίξει τα πιο δύσκολα ματς της σεζόν στηριζόμενη στο όσο παίζει ο Σπανούλης και μετά βλέπουμε.
Το παιχνίδι πήγε βασανιστικά στην παράταση χάρη στην μπασκετική τόλμη και το καθαρό μυαλό του Κάιλ Γουίλτζερ και μάλιστα σε αυτόν χρωστάμε ότι παρ’ ολίγον χθες να είχαμε πάρει και τη νίκη, καθώς πέτυχε και το καλάθι με το οποίο προηγηθήκαμε στο τέλος της παράτασης. Δυστυχώς όμως με ένα φόλοου οι Λιθουανοί επικράτησαν στις λεπτομέρειες.
Στην παράταση φάνηκαν και οι τεράστιες απουσίες της ομάδας, αφού παίζαμε με κοντό σχήμα και τα μις ματς έβγαζαν μάτι. Πληρώσαμε και την αστοχία σε ελεύθερα σουτ που βγήκαν από τη σωστή κυκλοφορία της μπάλας, την κούραση αλλά και τα πολλά λάθη και το όχι καθαρό μυαλό (χαρακτηριστικές ήταν οι αρκετές λάθος μεταβιβάσεις).
Και πάλι στα πλέι-οφ
Το παιχνίδι με τους Λιθουανούς φυσικά δεν είχε καμία ουσιαστική επίδραση στην πορεία της ομάδας, εκτός φυσικά από το ψυχολογικό κομμάτι και την ήττα καθ’ αυτή, ειδικά όταν έρχεται απέναντι στον αντίπαλο που θα αντιμετωπίσεις στην προσπάθεια να πας στο φάιναλ φορ. Δεν νομίζω ότι θα έχουμε εύκολο έργο, αλλά θεωρώ ότι θα πάμε στο Βελιγράδι και την πεποίθησή μου ενισχύει το γεγονός ότι η Ζαλγκίρις είναι μία ομάδα με αρχές, αγωνιστική πειθαρχία και πλάνο, στοιχεία που φαίνεται ότι είναι πιο εύκολα διαχειρίσιμα από την ομάδα του Σφαιρόπουλου.
Το ζήτημα είναι να έχουμε όλους τους παίκτες ετοιμοπόλεμους και να δούμε να βγαίνει η ομάδα από την περίεργη περίοδο, που στην πιο απαισιόδοξη ματιά φαίνεται περίοδος ντεφορμαρίσματος, ενώ για τους λίγο πιο αισιόδοξους είναι ξεκάθαρο ότι γίνεται συγκράτηση δυνάμεων, γιατί τα δύσκολα τώρα ξεκινούν και οι τίτλοι τώρα κρίνονται.
Από την πλευρά μου νομίζω ότι η ομάδα έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και αυτά θα δούμε και στη συνέχεια, ίσως με μερικές καινούργιες πινελιές που θα διαφοροποιήσουν το παιχνίδι της. Αλλά δεν θεωρώ ότι πρέπει να περιμένουμε εκπλήξεις μεγάλες έτσι όπως έχει δομηθεί ο Ολυμπιακός από τον Γιάννη Σφαιρόπουλο και από το ανθρώπινο δυναμικό που διαθέτει. Ούτε αρνητικά ούτε θετικά φορτισμένα είναι αυτά που λέω, είναι απλώς αυτά που νομίζω ότι έχουμε δει από τον Ολυμπιακό.
Σίγουρα στα πολύ θετικά του παιχνιδιού η επανενεργοποίηση του Χόλις Τόμπσον, που αν μπορέσει και προσφέρει με αυτόν τον τρόπο και τόσο άμεσα όπως χθες, θα δώσει στην ομάδα ένα νέο στοιχείο και έναν νέο πονοκέφαλο στους αντιπάλους. Και βέβαια το μπασκετικό πάθος και η διάθεση του Κάιλ Γουίλτζερ να προσφέρει, χωρίς να νοιάζεται ποιος είναι ο ρόλος του και πόσο χρόνο παίζει.
* * *
ΥΓ Δεν ήθελα να αναφερθώ στον Γιώργο Μπόγρη, του οποίου τη μεταγραφή εξαρχής δεν έβλεπα με καλό μάτι, αλλά αναγνωρίζω την τεράστια προσπάθεια που κάνει και τη διάθεσή του να βοηθήσει, καθώς και την απογοήτευση που νιώθει για τις «αστοχίες» του. Είναι εκεί, αγωνίζεται και νιώθω ότι είναι πολύ άδικο να γίνεται δέκτης ειρωνείας και σχολίων. Στο κάτω κάτω ήρθε για κάποιους λόγους και όχι από μόνος του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου