Τα βασικά (και βλέπουμε)...

Δυόμιση μήνες μετά από τον τελευταίο αγώνα με κόσμο στο Καραϊσκάκης, ο Ολυμπιακός, επέστρεψε μπροστά στο κοινό του, εκτός στόχων πλέον, για να αντιμετωπίσει την προτελευταία Κέρκυρα. Είδαμε 6 γκολ (πέντε για την ομάδα μας και ένα για την Κέρκυρα), θαυμάσαμε δύο από αυτά (το 2-1 και 3-1) και παρακολουθήσαμε κάμποσες σοβαρές ευκαιρίες (με κάποιες από αυτές για τους νησιώτες). Αυτό, πάντως, που σίγουρα δεν είδαμε, είναι την Κ-20 (για την ακρίβεια, είδαμε, για περίπου ένα τέταρτο τον Βρουσάι).

Του Dr. Jekyll

Ο Κόντης επέλεξε για αρχική ενδεκάδα τους Προτό, Κούτρη (αριστερό μπακ), για κεντρικούς αμυντικούς τους Νικολάου (αριστερά) και Ένχελς (δεξιά), Ομάρ (δεξί μπακ), Ρομαό και Ταχτσίδη ως αμυντικούς μέσους, Μιραλάς (αριστερό μέσο), Φορτούνη (κεντρικό μέσο / οργανωτή), Μάριν (δεξιό μέσο) και Καρίμ (επιθετικό). Οι αλλαγές ήταν οι Μάρτινς (70΄, Ταχτσίδης), Ανδρούτσος (73΄, Ομάρ -με τον νεαρό να αγωνίζεται πράγματι ως δεξί μπακ) και Βρουσάι (78΄, Μιραλάς).

Με λίγα λόγια, και όπως, πιστεύω ήταν αναμενόμενο, παρά τις εξαγγελίες για χρησιμοποίηση των Κ-20, με λίγους παίκτες της πρώτης ομάδας, η σύνθεση έμεινε σχεδόν η ίδια που βλέπαμε έως τώρα στο πρωτάθλημα. Κάτι που, στα μάτια μου, φαντάζει λογικό, ακόμα και αν δεν είχαμε την πρόσληψη ενός νέου τεχνικού -έτσι κι αλλιώς, στο ανέφικτο σχέδιο ξηλώματος όλης της πρώτης ομάδας, θα έπρεπε να δεις τους παίκτες που θα κρατούσες. Θεωρώ απαραίτητο, για να περάσει πραγματικά η διαχείριση του Ολυμπιακού σε πιο ευρωπαϊκό (με τη θετική έννοια) επίπεδο, η διοίκηση να μην λειτουργεί ως οπαδός (όπως, προφανώς, οφείλει να αφουγκράζεται και να καταλαβαίνει τους οπαδούς).

Τόσο η απειλή απομάκρυνσης όλης της πρώτης ομάδας το καλοκαίρι, όσο και η εξαγγελία χρησιμοποίησης των μικρών στα εναπομείναντα παιχνίδια αυτής της τραγικής χρονιάς, ήταν κάτι ανέφικτο (συνεπώς και περιττό να ειπωθούν). Με την απόφαση άμεσης πρόσληψης νέου τεχνικού να φαίνεται προειλημμένη, αν κρίνουμε από την ταχύτητα ανακοίνωσης του Πέδρο Μαρτίνς, ήταν δεδομένο πως θα έπρεπε ο νέος προπονητής να έχει μια εικόνα των παικτών, πριν τις καλοκαιρινές προσθαφαιρέσεις. Ήταν, επίσης, αδιανόητο να διακινδυνεύσει ο Ολυμπιακός να τερματίσει ακόμα πιο κάτω στον βαθμολογικό πίνακα, ή να δεχθεί ντροπιαστικές ήττες από υποδεέστερους αντιπάλους, χρησιμοποιώντας την Κ-20.

Πίσω στην ομάδα: τα γκολ σημείωσαν οι Καρίμ (12΄, ασίστ Φορτούνη), Επστάιν (27΄, μετά από τραγικό λάθος του Νικολάου), Μιραλάς (45+, σε καλή πάσα του Φορτούνη κάνει καταπλητική ενέργεια ο Βέλγος, ο οποίος αποφεύγοντας δύο αντιπάλους έκανε καταπληκτικό σουτ έξω από τη μεγάλη περιοχή), Φορτούνης (51΄, σε μία από τις ελάχιστες εντυπωσιακές συνεργασίες της φετινής χρονιάς, με τους Ταχτσίδη, Μιραλάς, Καρίμ και Φορτούνη να συμμετέχουν σε μια υποδειγματική επίθεση), Ένχελς (71΄, με κεφαλιά σε σέντρα του Φορτούνη) και Βρουσάι (87΄, ασίστ Καρίμ).

Πέρα από το σκορ, η αλήθεια είναι πως ο Ολυμπιακός ήταν κακός στο πρώτο ημίχρονο και με καλά διαστήματα (επιθετικά) στο δεύτερο. Απέναντι σε μια κακή ομάδα, η άμυνά μας ήταν για μια ακόμα φορά για γέλια και για κλάματα (και αυτή η θλιβερή αμυντική λειτουργία δεν μπορεί να οφείλεται στην ποιότητα των παικτών). Και συνολικά, όμως, οι παίκτες είναι φανερό πως ακόμα και τώρα (δηλαδή στο τέλος του πρωταθλήματος) δεν γνωρίζουν ούτε πώς να κινηθούν, ούτε πώς κινούνται οι συμπαίκτες τους. Κάμποσες επιθέσεις χάθηκαν επειδή οι παίκτες έκαναν αντίθετη κίνηση από την πάσα, και κάμποσες φορές οι παίκτες μας, με την μπάλα στα πόδια, κινήθηκαν ακριβώς προς την πλευρά που είχαν αντίπαλο, αντί να επιλέξουν την ελεύθερη.

Ατομικά, ο Προτό πραγματοποιεί μια ακόμα καλή εμφάνιση. Τις ελάχιστες φορές, εκτός του γκολ, που χρειάστηκε να επέμβει ήταν αποτελεσματικός. Επίσης, για μια ακόμα φορά δείχνει πόσο δεμένος με την ομάδα αισθάνεται: στο τέρμα του Βρουσάι, καλύπτει όλο το γήπεδο για να τρέξει και να συγχαρεί τον μικρό. Μετά τη λήξη, προστατεύει έναν πιτσιρικά (θέλω να πιστεύω), που τρέχει προς το μέρος του, από τον σεκιουριτά που προσπαθεί να τον απομακρύνει. Ο Βέλγος τερματοφύλακας διεκδικούσε το βραβείο της φετινής πιο παράλογης μεταγραφής, αλλά, με τις εμφανίσεις και την συμπεριφορά του, έχει κερδίσει την εκτίμηση του κόσμου (και μια βέβαιη θέση στο νέο ρόστερ).

Μέτρια εμφάνιση, από τους Ομάρ και Κούτρη: και οι δύο είχαν κάποιες καλές στιγμές, και οι δύο (κυρίως ο Ομάρ επιθετικά) είχαν κάποιες κακές. Όπως όλη η ομάδα, είχαν καλύτερη παρουσία στο δεύτερο ημίχρονο. Κακή εμφάνιση από τον Νικολάου: κάνει το λάθος από το οποίο έρχεται η ισοφάριση, ενώ, νομίζω, ότι στον δικό του χώρο ευθύνης βρίσκεται ο παίκτης της Κέρκυρας που κάνει αφύλακτος κεφαλιά για να ισοφαρίσει σε 2-2 (φάση που καθάρισε με εντυπωσιακή απόκρουση ο Προτό).

Ο Ένχελς δεν χρεώνεται κάποιο σημαντικό λάθος, ενώ σημειώνει και ένα τέρμα. Πάντως, όσο και αν για την κακή αμυντική λειτουργία ευθύνονται όλες οι γραμμές, δεν μπορεί παρά το μεγάλο μερίδιο ευθύνης να χρεώνεται στην αμυντική τετράδα: η Κέρκυρα έχασε καλές ευκαιρίες -μιλάμε για την τρίτη χειρότερη επίθεση του πρωταθλήματος. Μέτρια εμφάνιση και από Ρομαό (με μια ακόμα κατάθεση ψυχής, αλλά και κάμποσα λάθη) και Ταχτσίδη (με τον, έτσι κι αλλιώς, αργό Παναγιώτη, να βγάζει και κούραση -θυμίζω, πάντως, ότι μες στην βδομάδα ήταν αμφίβολη η παρουσία του).

Ο Μάριν έχει κάποιες πολύ καλές ενέργειες, έχει, όμως, και κάμποσες στις οποίες η επιλογή του είναι λανθασμένη (όπως στη φάση που με ελεύθερο τον Φορτούνη, επιλέγει ένα δύσκολο σουτ). Ο Φορτούνης, με τη σημερινή του εμφάνιση, αποδεικνύει ότι η απομάκρυνσή του θα είναι ένα τεράστιο λάθος. Συμμετέχει στα τέσσερα από τα πέντε γκολ, με δύο ασίστ και ένα τέρμα, γυρίζει συχνά πίσω για να κουβαλήσει μπάλα και έχει αρκετές σωστές μεταβιβάσεις. Πολύ καλή απόδοση και από τον Καρίμ: σημειώνει ένα τέρμα και βγάζει δύο ασίστ, βρίσκεται μέσα σε φάσεις και κρατά απασχολημένη την άμυνα. Παρά τις λίγες σημερινές ασυνεννοησίες τους, με τον Φορτούνη να κάνει βγάζει κάθετη πάσα και τον Καρίμ να κάνει κίνηση προς την άλλη μεριά, η καλή χημεία του διδύμου μετουσιώθηκε σε δύο (γκολ -το πρώτο και το τρίτο).

Ο Μιραλάς, επιτέλους, πετυχαίνει ένα γκολ ανάλογο των προσδοκιών μας (στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου, με υπέροχη κίνηση και σουτ), ενώ συμμετέχει και στο τρίτο τέρμα (με ωραία κίνηση και καταπληκτική πάσα βγάζει τον Καρίμ σε άψογη θέση για να δώσει την ασίστ στον Φορτούνη). Αντικειμενικά, όμως, οι περισσότερες φάσεις δεν του βγήκαν, ενώ είναι αμφίβολο πως θα μπορέσει να επανακτήσει την εκρηκτικότητά του. Σε τουλάχιστον τρεις φάσεις, ο Μιραλάς αποφεύγει με προσποίηση ή ντρίπλα τον προσωπικό του αντίπαλο: ο “παλιός” Μιραλάς θα περνούσε σε ταχύτητα τον αμυντικό, κουβαλώντας την μπάλα, ενώ, σήμερα, οι αντίπαλοι τον προλαβαίνουν.

Ο Βέλγος, για όλους τους λόγους του κόσμου, θα ήταν καλό να παραμείνει στον Ολυμπιακό. Είναι αντιληπτό, όμως, πως για να γίνει αυτό, θα πρέπει η Έβερτον να ρίξει αρκετά τις αξιώσεις της (και, προφανώς, να εξακολουθεί να γουστάρει και ο ίδιος να παραμείνει στην ομάδα). Αξιοσημείωτο, επίσης, ότι με Μιραλάς, Φορτούνη και Μάριν, δηλαδή τρεις ποιοτικούς ποδοσφαιριστές, που μπορούν (προφανώς, όχι με την ίδια επιτυχία) να παίξουν και στις τρεις θέσεις (αριστερός, κεντρικός και δεξιός μέσος), ήταν πετυχημένη η εναλλαγή θέσεων μεταξύ τους.

Στα δικά μου μάτια με θετικό πρόσημο και οι αλλαγές: ο Βρουσάι κάνει ονειρικό (για να μείνουμε και στα κλισέ) ντεμπούτο στο πρωτάθλημα, πετυχαίνοντας γκολ, ενώ ο Μάρτινς συμμετέχει σωστά στην κυκλοφορία της μπάλας. Παραδόξως, σωστή (παρότι αγωνίστηκε ως δεξί μπακ) και, μάλλον, θετική (παρότι είχε ένα σοβαρό λάθος -ανάλογο του Νικολάου) βρίσκω και τη συμμετοχή του Ανδρούτσου: έδωσε κίνηση και ταχύτητα, ενώ, λόγω της εικόνας του παιχνιδιού, βρέθηκε συχνά προωθημένος (δηλαδή πιο κοντά στη φυσική του, αν πλέον ξέρει και ο ίδιος ποια είναι αυτή, θέση).

Λίγες ακόμα σκέψεις: είχα γράψει, ότι θα είναι λάθος να κριθούν οι παίκτες μόνο, ή κυρίως, από τη φετινή χρονιά. Από τους ποδοσφαιριστές της σημερινής ομάδας, είμαι βέβαιος ότι πρέπει να παραμείνουν οι Προτό, Κούτρης, Φορτούνης, Καρίμ, Ανδρούτσος και Βρουσάι, εξακολουθώ να πιστεύω ότι μπορούν να προσφέρουν πολλά οι Ένχελς, Ομάρ, Ρομαό, Μάρτινς και Μάριν, ενώ (ανεξάρτητα από την υποκειμενική μου άποψη) αντιλαμβάνομαι τις ικανότητες και το πάθος του Ταχτσίδη, καθώς και την αξία των παιδιών από την Ακαδημία, όπως ο Νικολάου. Με λίγα λόγια, δεν θα είχα πρόβλημα (χωρίς να βρίσκω απαραίτητο) να φορούν την επόμενη χρονιά τα ερυθρόλευκα και οι δεκατέσσερις παίκτες που αγωνίστηκαν σήμερα (για κάποιους, μάλιστα, θεωρώ ότι θα είναι τεράστιο λάθος η αποχώρησή τους).

Είναι βέβαιο πως ο Ολυμπιακός χρειάζεται ποιοτική ενίσχυση. Κυρίως, όμως, χρειάζεται αγωνιστικό πλάνο (συνεπώς και πολλή δουλειά). Βλέποντας (και) σήμερα την αμυντική μας λειτουργία, ανακάλυψα ένα κομμάτι του εαυτού μου να χαίρεται που ο νέος μας προπονητής είναι Πορτογάλος. Μέχρι τη φετινή χρονιά, πίστευα πως για το ελληνικό πρωτάθλημα αρκεί η επίθεση: φέτος, με την γκέλα να καραδοκεί --σχεδόν-- σε κάθε παιχνίδι (παρά το τελικό σκορ, ο Ολυμπιακός ήταν ισόπαλος ως το 45' και παραλίγο να ισοφαριστεί, για δεύτερη φορά, δευτερόλεπτα πριν πετύχει το τρίτο του τέρμα και κλειδώσει τη νίκη), θυμήθηκα ότι χωρίς άμυνα δεν πας πουθενά (και όχι μόνο στην Ευρώπη).

Αφήνοντας, προς το παρόν, στην άκρη το θέμα του επιτελείου, είναι βέβαιο ότι (περισσότερο από άλλες χρονιές) ο προπονητής θα παίξει τον σημαντικότερο ρόλο στην εικόνα του αυριανού Ολυμπιακού. Όσα έχω διαβάσει για τον Πέδρο Μαρτίνς, δεν με έχουν καθησυχάσει -είμαι βέβαιος, όμως, ότι σίγουρες λύσεις δεν υπάρχουν και πως έχω την υπομονή για να τον κρίνω στο γήπεδο. Συμπληρωματικά, στην ανάρτηση του RedTerso, και στο link του αγαπημένου Pesetero θα προσθέσω δύο ακόμα άρθρα, για να κατανοήσουμε καλύτερα λίγα πράγματα για τον νέο μας τεχνικό και τον ρόλο του: το πρώτο (που αναδεικνύει ένα γενικότερο πρόβλημα) από τον Κάρπετ και το δεύτερο (και αμιγώς ποδοσφαιρικό) από τον Περπερίδη.

Μεγάλες στιγμές μας περιμένουν και με τις μεταγραφικές φήμες. Ένα από τα --με βεβαιότητα, πολλά-- ονόματα που θα μας απασχολήσουν είναι του Λάζαρου Χριστοδουλόπουλου. Πράγματι έχει κάνει μια πολύ καλή χρονιά με την αεκ (ήταν και ο παίκτης που καθόρισε τον μεταξύ μας αγώνα του πρώτου γύρου), και ίσως να είναι γαύρος και να έχει μεγαλώσει με την αφίσα του Αναστόπουλου πάνω από το κρεβάτι του. Δεν είναι, όμως, ο παίκτης που λείπει από την ομάδα. Με δεδομένο ότι δύσκολα θα ερχόταν για να σκουπίζει τον πάγκο (και, ακόμα πιο δύσκολα, ως παγκίτης, θα έβρισκε τον ρυθμό για να αποδειχτεί χρήσιμος), δεν θέλω ούτε να σκέφτομαι το ενδεχόμενο το εξτρέμ που (απαραιτήτως) θα αποκτηθεί θα είναι τέτοιο όνομα, που θα παίζεται η θέση ανάμεσα σε αυτόν και τον Χριστοδουλόπουλο (αν κι από την άλλη, και ο Προτό ήρθε για μπακ απ του Καπίνο)...