Του JosuTernera
Ο Θρύλος πήγε στην έδρα του λαγουδίτσου με χαμηλό ποσοστό άγχους και πλήρες ρόστερ για πρώτη φορά φέτος. Το άγχος το είχε η απέναντι πλευρά. Και βέβαια το βάρος της τεράστιας αδικίας που υφίσταται από το σύστημα Ευρωλίγκα ο βάζελος, στη μετά Ομπράντοβιτς εποχή φυσικά.
Ακόμη μία νίκη λοιπόν στον μαραθώνιο της ευρωπαϊκής διοργάνωσης και μάλιστα σε ένα πολύ δύσκολο πραγματικά ντέρμπι. Και μην ξεχνάμε, σε μία δύσκολη εποχή για την ομάδα που καλείται να επανέλθει στην οδό των επιτυχιών με σταθερότητα και να αφομοιώσει παίκτες που τώρα μπαίνουν στην αγωνιστική εξίσωση.
Ο χθεσινός Ολυμπιακός είχε συνολικά καλή εικόνα και άξιζε τη νίκη αν και παρουσίασε για μία ακόμη φορά τα προβλήματα που τον ταλαιπωρούν στην τέταρτη περίοδο, οπότε και απειλήθηκε ουσιαστικά με ήττα. Το κόλλημα στην επίθεση και οι μεγάλες δυσκολίες στην άμυνα έφεραν ένα αρνητικό σερί με 9 μόνο πόντους σε αυτό το διάστημα.
Εκτός όμως από την 4η περίοδο, η απόδοση της ομάδας ήταν πάρα πολύ καλή και κυρίως αποτέλεσμα εξαιρετικού διαβάσματος του αντιπάλου από τον προπονητή. Θα ήθελα να ξεχωρίσω τη λελογισμένη χρήση του Σπανούλη, κυρίως στο 2, με αποτέλεσμα να εμφανιστεί στο τέλος σχετικά ξεκούραστος και την άμυνα του Πρίντεζη στον Καλάθη στο τέλος του παιχνιδιού. Η άμυνα συνολικά με συνεχείς περιστροφές και αλλαγές και η επίθεση σε γενικές γραμμές οργανωμένη, με μεγάλες επιθέσεις και καλή κυκλοφορία. Και να προσθέσω το καλό rotation και την εμπιστοσύνη του Σφαιρόπουλου στον Ρόμπερτς, από τον οποίο χθες ο Ολυμπιακός πήρε τα μέγιστα.
Θα αρχίσω από τους μη διακριθέντες. Χθες ο Κάιλ δεν έδωσε κάτι ιδιαίτερο για όσο έπαιξε. Ο Μάντζαρης κινήθηκε στη φετινή του μετριότητα και φορτώθηκε και με φάουλ. Ο Μακλίν έπαιξε πολύ καλά, κυρίως επιθετικά, αλλά ήταν αρνητικός στην άμυνά του στο τέλος οπότε και έχασε την επαφή με τους αντίπαλους ψηλούς και «έφαγε» πικ εν ρολ από τον Καλάθη. Ο Μιλουτίνοφ ήταν πολύ δυναμικός και με καλή επιθετική παρουσία. Ο Παπανικολάου έδωσε όπως πάντα πράγματα στο παιχνίδι της ομάδας και στις δύο πλευρές του γηπέδου, επέδειξε το γνωστό του πάθος, αλλά δεν μας «θάμπωσε» γενικά. Ο Στρέλνιεκς έδωσε λύσεις, φαίνεται η ποιότητα του παίκτη, φαίνεται όμως και η κούρασή του.
Αυτοί όμως που πραγματικά ξεχώρισαν και ουσιαστικά ξεκλείδωσαν τη νίκη για τον Θρύλο ήταν κατά την προσωπική μου άποψη οι παρακάτω:
- Σπανούλης: Εντάξει δεν αποτελεί έκπληξη να διακρίνεται ο αρχηγός. Η χρησιμοποίησή του στο 2 με την μπάλα να μην μένει τόση ώρα στα χέρια του και να μην έχει όλο το παιχνίδι στις πλάτες του τού έδωσε τη δυνατότητα να είναι πιο φρέσκος καθ’ όλη τη διάρκεια του ματς. Η ωριμότητα που πια τον χαρακτηρίζει και το μπασκετικό κρύο αίμα του επιτρέπουν να είναι καταλυτικός παράγοντας, αν και χθες ο ρόλος του δεν έδωσε πολλές ασίστ, δεν έδωσε όμως και λάθη όπως και στασιμότητα στην επίθεση.
- Πρίντεζης: Ο Γιώργος είχε πολύ καλή παρουσία σε άμυνα και επίθεση σε μία μεστή εμφάνιση, που ελπίζω να είναι σημάδι μίας επερχόμενης καλής περιόδου για τον μεγάλο αυτό παίκτη.
- Τίλι: Χθες πήραμε μία γεύση από αυτό που δεν μπορούσαμε να δούμε τόσο καιρό που ο Γάλλος ήταν τραυματίας. Ένας πολύ δυναμικός παίκτης που κάνει αισθητή την παρουσία του στην άμυνα και προσθέτει στο παιχνίδι της ομάδας επιτέλους τα κοψίματα και τον φόβο στους αντιπάλους. Ένας πολύτιμος παίκτης και στην επίθεση με ριμπάουντ, καλές τοποθετήσεις, σκοράρισμα και φαντάζομαι και πικ εν ρολ καταστάσεις από αυτές που ο Ολυμπιακός τόσα χρόνια μας χαρίζει.
- Μπράουν: Η εντύπωση μου για τον νεοφερμένο ήταν ότι πρόκειται για έναν άλλο Σπανούλη στο επιθετικό κομμάτι. Θα παίρνει μπάλες, θα δημιουργεί καταστάσεις. Θεωρούσα ότι δεν θα προσφέρει κάτι αμυντικά, ειδικά αν σκεφτούμε ότι χρειαζόμασταν έναν ψηλό περιφερειακό. Και επίσης ότι δεν θα βοηθήσει πολύ στη δημιουργία. Χθες όμως που η παρουσία του Μπόμπι Μπράουν ήταν απαραίτητη του λόγω πολλών φάουλ των άλλων περιφερειακών, είδαμε έναν παίκτη ώριμο, έτοιμο, που είχε στο μυαλό του να στρώσει και να ηρεμήσει το παιχνίδι και να αξιοποιήσει τους συμπαίκτες του. Ελπίζω να είναι ενδεικτικό του τι θα δούμε από αυτόν τον παίκτη. Σίγουρα αν δεν υπήρχε χθες, μπορεί το αποτέλεσμα να ήταν διαφορετικό.
- Ρόμπερτς: Ήταν κάποιος που έμοιαζε με τον Ρόμπερτς, φορούσε τη φανέλα του, αλλά δυσκολευόμουν να τον αναγνωρίσω. Σε μία εκπληκτική επιθετικά εμφάνιση ο Αμερικανός έκανε το καλύτερο παιχνίδι του στον Ολυμπιακό με 4 τρίποντα και κυρίως το τρίποντο στην παράταση όταν η μπάλα ήταν κάτι παραπάνω από καυτή. Μήπως απελευθερώθηκε ο Ρόμπερτς από την έλευση του Μπράουν ή ταρακουνήθηκε; Μήπως είναι απλώς ένα παιχνίδι; Ή μήπως η εμπιστοσύνη του Σφαιρόπουλου άρχισε να αποδίδει; Ό,τι και να συμβαίνει ο Αμερικανός που μας είχε συνηθίσει σε σοφτ μέτριες εμφανίσεις, χθες κυριολεκτικά γάμησε! Για ακόμη ένα παιχνίδι δημιουργικά όμως ο Ρόμπερτς δεν είχε συνεισφορά.
- Παπαπέτρου: Αν ο Ιωάννης μπορούσε να σταθεροποιήσει σε αυτό το επίπεδο το παιχνίδι του, τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελεί βασικό πυλώνα της ομάδας. Το ζήτημά του δεν ξέρω αν είναι στο μυαλό ή κάπου αλλού, αλλά ο Παπαπέτρου δεν έχει καταφέρει ακόμη να κερδίσει την απόλυτη εμπιστοσύνη και μπορεί και αυτό να είναι κομμάτι του προβλήματος. Με εμφανίσεις σαν τη χθεσινή όμως πείθεται και ο πιο δύσπιστος. Απίστευτη ενέργεια, δύναμη και αποτελεσματικότητα στην άμυνα, βοήθειες στην επίθεση και μάλιστα σε σημεία που υπήρχε ανάγκη. Σοβαρή υποψηφιότητα για πολυτιμότερος παίκτης. Θα του απονείμω τον μισό τίτλο! Τον άλλο μισό στον Ρόμπερτς!
ΥΓ1 Διάβασα ένα άρθρο του Διαμαντόπουλου για τον αγώνα και θα ήθελα να σταθώ σε μια φράση που ουσιαστικά έλεγε ότι αυτή η ομάδα σε κάποια χρόνια δεν θα υπάρχει και τότε θα καταλάβουμε τι ήταν και πόσο μας λείπει. Τώρα που την έχουμε και ζούμε τις στιγμές που μας χαρίζει, μήπως να της δείχναμε λίγο παραπάνω την αγάπη και τον σεβασμό μας;
ΥΓ2 Γελάει ο κόσμος με τα παράπονα του βάζελου για τη διαιτησία. «Ευρωλίγδα» γράφει το όργανο του Τράκη, ο οποίος έκανε την εμφάνισή του χθες. Πάντως εμένα αυτή η ιστορία που έχει ανοίξει με αυτή τη σύγκρουση, μου φαίνεται ότι έχει πολλά επεισόδια που δεν έχουμε δει.
ΥΓ3 Άνοιξε ο δρόμος της οκτάδας και επισήμως και στρώνεται και αυτός της τετράδας. Η χθεσινή νίκη νομίζω όμως ότι περισσότερο λειτουργεί στον ψυχολογικό τομέα.
Τα σημεία υπεροχής του Ολυμπιακού
Ακόμη μία νίκη λοιπόν στον μαραθώνιο της ευρωπαϊκής διοργάνωσης και μάλιστα σε ένα πολύ δύσκολο πραγματικά ντέρμπι. Και μην ξεχνάμε, σε μία δύσκολη εποχή για την ομάδα που καλείται να επανέλθει στην οδό των επιτυχιών με σταθερότητα και να αφομοιώσει παίκτες που τώρα μπαίνουν στην αγωνιστική εξίσωση.
Ο χθεσινός Ολυμπιακός είχε συνολικά καλή εικόνα και άξιζε τη νίκη αν και παρουσίασε για μία ακόμη φορά τα προβλήματα που τον ταλαιπωρούν στην τέταρτη περίοδο, οπότε και απειλήθηκε ουσιαστικά με ήττα. Το κόλλημα στην επίθεση και οι μεγάλες δυσκολίες στην άμυνα έφεραν ένα αρνητικό σερί με 9 μόνο πόντους σε αυτό το διάστημα.
Εκτός όμως από την 4η περίοδο, η απόδοση της ομάδας ήταν πάρα πολύ καλή και κυρίως αποτέλεσμα εξαιρετικού διαβάσματος του αντιπάλου από τον προπονητή. Θα ήθελα να ξεχωρίσω τη λελογισμένη χρήση του Σπανούλη, κυρίως στο 2, με αποτέλεσμα να εμφανιστεί στο τέλος σχετικά ξεκούραστος και την άμυνα του Πρίντεζη στον Καλάθη στο τέλος του παιχνιδιού. Η άμυνα συνολικά με συνεχείς περιστροφές και αλλαγές και η επίθεση σε γενικές γραμμές οργανωμένη, με μεγάλες επιθέσεις και καλή κυκλοφορία. Και να προσθέσω το καλό rotation και την εμπιστοσύνη του Σφαιρόπουλου στον Ρόμπερτς, από τον οποίο χθες ο Ολυμπιακός πήρε τα μέγιστα.
Η απόδοση των παικτών
Θα αρχίσω από τους μη διακριθέντες. Χθες ο Κάιλ δεν έδωσε κάτι ιδιαίτερο για όσο έπαιξε. Ο Μάντζαρης κινήθηκε στη φετινή του μετριότητα και φορτώθηκε και με φάουλ. Ο Μακλίν έπαιξε πολύ καλά, κυρίως επιθετικά, αλλά ήταν αρνητικός στην άμυνά του στο τέλος οπότε και έχασε την επαφή με τους αντίπαλους ψηλούς και «έφαγε» πικ εν ρολ από τον Καλάθη. Ο Μιλουτίνοφ ήταν πολύ δυναμικός και με καλή επιθετική παρουσία. Ο Παπανικολάου έδωσε όπως πάντα πράγματα στο παιχνίδι της ομάδας και στις δύο πλευρές του γηπέδου, επέδειξε το γνωστό του πάθος, αλλά δεν μας «θάμπωσε» γενικά. Ο Στρέλνιεκς έδωσε λύσεις, φαίνεται η ποιότητα του παίκτη, φαίνεται όμως και η κούρασή του.
Αυτοί όμως που πραγματικά ξεχώρισαν και ουσιαστικά ξεκλείδωσαν τη νίκη για τον Θρύλο ήταν κατά την προσωπική μου άποψη οι παρακάτω:
- Σπανούλης: Εντάξει δεν αποτελεί έκπληξη να διακρίνεται ο αρχηγός. Η χρησιμοποίησή του στο 2 με την μπάλα να μην μένει τόση ώρα στα χέρια του και να μην έχει όλο το παιχνίδι στις πλάτες του τού έδωσε τη δυνατότητα να είναι πιο φρέσκος καθ’ όλη τη διάρκεια του ματς. Η ωριμότητα που πια τον χαρακτηρίζει και το μπασκετικό κρύο αίμα του επιτρέπουν να είναι καταλυτικός παράγοντας, αν και χθες ο ρόλος του δεν έδωσε πολλές ασίστ, δεν έδωσε όμως και λάθη όπως και στασιμότητα στην επίθεση.
- Πρίντεζης: Ο Γιώργος είχε πολύ καλή παρουσία σε άμυνα και επίθεση σε μία μεστή εμφάνιση, που ελπίζω να είναι σημάδι μίας επερχόμενης καλής περιόδου για τον μεγάλο αυτό παίκτη.
- Τίλι: Χθες πήραμε μία γεύση από αυτό που δεν μπορούσαμε να δούμε τόσο καιρό που ο Γάλλος ήταν τραυματίας. Ένας πολύ δυναμικός παίκτης που κάνει αισθητή την παρουσία του στην άμυνα και προσθέτει στο παιχνίδι της ομάδας επιτέλους τα κοψίματα και τον φόβο στους αντιπάλους. Ένας πολύτιμος παίκτης και στην επίθεση με ριμπάουντ, καλές τοποθετήσεις, σκοράρισμα και φαντάζομαι και πικ εν ρολ καταστάσεις από αυτές που ο Ολυμπιακός τόσα χρόνια μας χαρίζει.
- Μπράουν: Η εντύπωση μου για τον νεοφερμένο ήταν ότι πρόκειται για έναν άλλο Σπανούλη στο επιθετικό κομμάτι. Θα παίρνει μπάλες, θα δημιουργεί καταστάσεις. Θεωρούσα ότι δεν θα προσφέρει κάτι αμυντικά, ειδικά αν σκεφτούμε ότι χρειαζόμασταν έναν ψηλό περιφερειακό. Και επίσης ότι δεν θα βοηθήσει πολύ στη δημιουργία. Χθες όμως που η παρουσία του Μπόμπι Μπράουν ήταν απαραίτητη του λόγω πολλών φάουλ των άλλων περιφερειακών, είδαμε έναν παίκτη ώριμο, έτοιμο, που είχε στο μυαλό του να στρώσει και να ηρεμήσει το παιχνίδι και να αξιοποιήσει τους συμπαίκτες του. Ελπίζω να είναι ενδεικτικό του τι θα δούμε από αυτόν τον παίκτη. Σίγουρα αν δεν υπήρχε χθες, μπορεί το αποτέλεσμα να ήταν διαφορετικό.
- Ρόμπερτς: Ήταν κάποιος που έμοιαζε με τον Ρόμπερτς, φορούσε τη φανέλα του, αλλά δυσκολευόμουν να τον αναγνωρίσω. Σε μία εκπληκτική επιθετικά εμφάνιση ο Αμερικανός έκανε το καλύτερο παιχνίδι του στον Ολυμπιακό με 4 τρίποντα και κυρίως το τρίποντο στην παράταση όταν η μπάλα ήταν κάτι παραπάνω από καυτή. Μήπως απελευθερώθηκε ο Ρόμπερτς από την έλευση του Μπράουν ή ταρακουνήθηκε; Μήπως είναι απλώς ένα παιχνίδι; Ή μήπως η εμπιστοσύνη του Σφαιρόπουλου άρχισε να αποδίδει; Ό,τι και να συμβαίνει ο Αμερικανός που μας είχε συνηθίσει σε σοφτ μέτριες εμφανίσεις, χθες κυριολεκτικά γάμησε! Για ακόμη ένα παιχνίδι δημιουργικά όμως ο Ρόμπερτς δεν είχε συνεισφορά.
- Παπαπέτρου: Αν ο Ιωάννης μπορούσε να σταθεροποιήσει σε αυτό το επίπεδο το παιχνίδι του, τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελεί βασικό πυλώνα της ομάδας. Το ζήτημά του δεν ξέρω αν είναι στο μυαλό ή κάπου αλλού, αλλά ο Παπαπέτρου δεν έχει καταφέρει ακόμη να κερδίσει την απόλυτη εμπιστοσύνη και μπορεί και αυτό να είναι κομμάτι του προβλήματος. Με εμφανίσεις σαν τη χθεσινή όμως πείθεται και ο πιο δύσπιστος. Απίστευτη ενέργεια, δύναμη και αποτελεσματικότητα στην άμυνα, βοήθειες στην επίθεση και μάλιστα σε σημεία που υπήρχε ανάγκη. Σοβαρή υποψηφιότητα για πολυτιμότερος παίκτης. Θα του απονείμω τον μισό τίτλο! Τον άλλο μισό στον Ρόμπερτς!
* * *
ΥΓ1 Διάβασα ένα άρθρο του Διαμαντόπουλου για τον αγώνα και θα ήθελα να σταθώ σε μια φράση που ουσιαστικά έλεγε ότι αυτή η ομάδα σε κάποια χρόνια δεν θα υπάρχει και τότε θα καταλάβουμε τι ήταν και πόσο μας λείπει. Τώρα που την έχουμε και ζούμε τις στιγμές που μας χαρίζει, μήπως να της δείχναμε λίγο παραπάνω την αγάπη και τον σεβασμό μας;
ΥΓ2 Γελάει ο κόσμος με τα παράπονα του βάζελου για τη διαιτησία. «Ευρωλίγδα» γράφει το όργανο του Τράκη, ο οποίος έκανε την εμφάνισή του χθες. Πάντως εμένα αυτή η ιστορία που έχει ανοίξει με αυτή τη σύγκρουση, μου φαίνεται ότι έχει πολλά επεισόδια που δεν έχουμε δει.
ΥΓ3 Άνοιξε ο δρόμος της οκτάδας και επισήμως και στρώνεται και αυτός της τετράδας. Η χθεσινή νίκη νομίζω όμως ότι περισσότερο λειτουργεί στον ψυχολογικό τομέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου