Κάποιες πρώτες σκέψεις αναφορικά με τις φήμες για το γήπεδο μπάσκετ του Ολυμπιακού

Τις προηγούμενες μέρες είδαν το φως της δημοσιότητας κάποια άρθρα στα μίντια (βλ. ενδεικτικά) σε σχέση με την απόφαση των προέδρων του Ολυμπιακού να στεγάσουν το τμήμα μπάσκετ του Ολυμπιακού στον χώρο του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού. Ήδη από το καλοκαίρι είχαν υπάρξει κάποιες φήμες οτι οι πρόεδροι προετοιμάζουν το έδαφος για το χτίσιμο κλειστού γηπέδου της ομάδας σε εκείνη την περιοχή. Μετά τα δημοσιεύματα φαίνεται ότι είναι πιθανόν μια τέτοια εξέλιξη να δρομολογείται.

Του RedTerso

Οι Αγγελόπουλοι από το 2004 που μπήκαν στην ΚΑΕ ως «συμπαίχτες» του Σωκράτη Κόκκαλη και κυρίως από το 2009 που ανέλαβαν αποκλειστικά τη διοίκηση έχουν καταθέσει τα διαπιστευτήριά τους και τη μεγάλη τους αγάπη για την ομάδα ξοδεύοντας απίστευτα ποσά για να φέρουν τον Ολυμπιακό στη θέση που του αξίζει, χωρίς να απολαμβάνουν της αντίστοιχης αναγνώρισης και χωρίς φυσικά να αποκομίζουν --σε υλικό επίπεδο-- τίποτα. Στην πραγματικότητα δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι έχουν ξοδέψει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για την ομάδα χωρίς καμία ανταπόδοση. Σε αυτό το διάστημα έχουν καταφέρει να πάρουν 2 Ευρωλίγκες, να συμμετάσχει η ομάδα σε 6 φάιναλ-φορ (με άλλους 3 τελικούς πέρα από τις κατακτήσεις), να κατακτήσουν 3 πρωταθλήματα, 2 κύπελλα και ένα διηπειρωτικό. Μπορεί σε αρκετούς οι εγχώριοι τίτλοι να φαντάζουν λίγοι, αλλά θα έπρεπε να σκεφτούν την κατάσταση που επικρατεί στο εγχώριο μπάσκετ του «σωλήνα» και του «φάρου». Είναι τόσο βαθιές οι ρίζες του αποστήματος της μεγαλύτερης παράγκας στην ιστορία του ελλ. αθλητισμού και του πολέμου που δέχεται ο μπασκετικός Ολυμπιακός, που ακόμα και αυτοί οι τίτλοι είναι κερδισμένοι με αίμα κυριολεκτικά.  Οι Αγγελόπουλοι έχουν καταφέρει ήδη να αναγνωρίζονται ως κορυφαίοι με βάση τους τίτλους της ομάδας, τα χρήματα που έχουν ξοδέψει και το ήθος με το οποίο διοικούν την ομάδα απέναντι στο έκτρωμα του «σωλήνα» και του «εθισμένου». Αν καταφέρουν να φτιάξουν και ιδιόκτητο γήπεδο της ομάδας τότε πραγματικά θα είναι ανυπέρβλητη η προσφορά τους. Ας δούμε όμως κάποια πράγματα σε σχέση με το γήπεδο.

Ας ξεκινήσω με τη δική μου θέση. Το σπίτι του Ολυμπιακού --σε οποιοδήποτε άθλημα-- θα πρέπει να βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά, για συμβολικούς και πραγματικούς λόγους. Συμβολικούς για τις ρίζες της ομάδας, για την ιστορία της, για τις αναφορές σε κοινωνικό και πολιτισμικό επίπεδο. Πραγματικούς γιατί στον Πειραιά στεγάζονται και τα υπόλοιπα τμήματα του συλλόγου και δίνεται η δυνατότητα στον κόσμο πιο εύκολα να τα παρακολουθεί. Ειδικά το «σύμπλεγμα» ΣΕΦ και Καραϊσκάκη τις μέρες που αγωνίζονται και το ποδοσφαιρικό και το μπασκετικό τμήμα βοηθάει πάρα πολύ τον κόσμο να δει και τις δύο ομάδες. Κρατάμε λοιπόν τη θέση για γήπεδο στον Πειραιά και ας δούμε τι γίνεται με το Ελληνικό.

Οι φήμες λένε ότι οι Αγγελόπουλοι σκέφτονται τη δημιουργία καινούργιου γηπέδου και όχι τη χρησιμοποίηση του υπάρχοντος κλειστού του Ελληνικού (εκεί που έχουν γίνει οι τελικοί του κυπέλλου). Το καινούργιο γήπεδο δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμα ότι θα είναι ιδιοκτησίας Ολυμπιακού ή αν θα πρόκειται για έναν κλειστό πολυχώρο, που θα τυγχάνει να φιλοξενείται και ο Ολυμπιακός. Στη δεύτερη περίπτωση το πρόβλημα μεγαλώνει μιας και η ομάδα θα εξακολουθεί να είναι «φιλοξενούμενη». Γιατί όμως συζητιέται το Ελληνικό; Τα τελευταία χρόνια με βάση τις επιταγές και τις προσταγές των μνημονιακών δεσμεύσεων το κράτος είναι υποχρεωμένο να εκποιήσει ή να αξιοποιήσει τη δημόσια περιουσία του. Κάθε κυβερνητική διαχείριση τα τελευταία έξι χρόνια (οποιασδήποτε πολιτικής απόχρωσης) προσπαθεί να μακιγιάρει αυτή την εκποίηση με τη μάσκα της ανάπτυξης, για να παρουσιάσει αριθμούς που θα δείχνουν ότι υπάρχει προοπτική μετά την οικονομική και κοινωνική λεηλασία του τόπου. Κάπως έτσι και η προηγούμενη κυβέρνηση παρέκαμψε τις κοινωνικές αντιστάσεις και τα νομικά εμπόδια γύρω από την περιοχή του Ελληνικού και την παρέδωσε χωρίς αναστολές στο επενδυτικό σχέδιο της Lamda Developement (ιδιοκτησίας Λάτση και βασικού παράγοντα διεθνούς κοινοπραξίας που θα αναλάβει την «περαίωση» του έργου και φυσικά το «σχέδιο» αυτό συνεχίζει και η παρούσα κυβέρνηση). Αντιγράφουμε από το σάιτ της Λάμδα τα σχέδια για το Ελληνικό: «Η επένδυση περιλαμβάνει οικιστικές αναπτύξεις, ξενοδοχειακές μονάδες, εμπορικές δραστηριότητες, χώρους οικογενειακής απασχόλησης-διασκέδασης, μουσεία, κέντρα πολιτισμού, κέντρα υγείας και ευεξίας, αθλητικές εγκαταστάσεις και χώρους αναψυχής, ένα πρότυπο επιχειρηματικό πάρκο εκπαίδευσης, έρευνας και επιχειρηματικότητας, όπως επίσης και την πλήρη διαμόρφωση της ήδη υπάρχουσας μαρίνας καθώς και την αναβάθμιση και ανάδειξη ολόκληρου του παραλιακού μετώπου, που μαζί με το πάρκο θα αποτελέσουν τον μεγαλύτερο πόλο έλξης του έργου». Μέσα από αυτή την παράγραφο προκύπτει το σημείο «σύγκλισης» ανάμεσα στη διοίκηση του Ολυμπιακού και το σχέδιο του Λάτση γύρω από το Ελληνικό, στο σημείο που αναφέρονται οι αθλητικές εγκαταστάσεις ως κομμάτι της επιχειρηματικότητας. Η περιοχή του Ελληνικού είναι σαφές ότι παραδίδεται χωρίς κανέναν ενδοιασμό στο κεφάλαιο για να προχωρήσει η εκμετάλλευσή του μέσω της λεηλασίας της περιοχής.

Η περίπτωση του Ελληνικού, προσωπικά, δεν μου αρέσει για δύο βασικούς λόγους. Ο πρώτος έχει να κάνει με την απομάκρυνση από την αρχική θέση ότι τα γήπεδα του Ολυμπιακού οφείλουν να βρίσκονται στην περιοχή που χτυπάει η καρδιά του Συνδέσμου. Το Ελληνικό είναι μια περιοχή με την οποία δεν υπάρχει αυτή η σύνδεση. Ας φέρουμε στο προσκήνιο και το παράδειγμα της Γλυφάδας για το γυναικείο τμήμα μπάσκετ, όπου η απόσταση δεν το κάνει καθόλου θελκτικό για παρουσία παραπάνω κόσμου. Αν την επιλογή της Γλυφάδας τη συγκρίνουμε με την πιθανότητα που συζητήθηκε αρκετά τότε για στέγαση του γυναικείου μπάσκετ στο Κερατσίνι, τότε φαντάζομαι ότι αντιλαμβανόμαστε πόσο περισσότερο κόσμο θα είχε το συγκεκριμένο τμήμα αν είχε επιλεγεί η δεύτερη διαδρομή της στέγασης στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά. Ο δεύτερος και εξίσου σημαντικός λόγος είναι ότι δεν θα ήθελα το τμήμα μπάσκετ του Ολυμπιακού να συνδεθεί έστω έμμεσα με την παράδοση μια περιοχής ανεξέλεγκτα στα σχέδια του κεφαλαίου με τον μανδύα της ανάπτυξης, για την οποία προσπαθούν με κάθε κόστος οι κυβερνητικοί διαχειριστές. Ειδικά από τη στιγμή που στη συγκεκριμένη περιοχή έχουν υπάρξει αγώνες κατοίκων, που διεκδικούν να είναι το παλιό αεροδρόμιο ένας χώρος πρασίνου, ελεύθερα προσβάσιμος για όλους. Νομίζω ότι αν τελικά επιλεγεί το Ελληνικό για το γήπεδο της ομάδας, θα έχει λιγότερο κόσμο --στα μικρότερα παιχνίδια-- από όσο θα μπορούσε να έχει αν γινόταν ή παρέμενε στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά. Και το τελευταίο θα πρέπει να είναι κάτι που οφείλει να συνυπολογίσει η διοίκηση, λαμβάνοντας υπόψη και το οικονομικό όφελος ενδεχόμενα από τα εισιτήρια, όχι μόνο στους «εμπορικούς» αγώνες αλλά συνολικά.

Αν δεχτούμε αυτή την οπτική το επόμενο ερώτημα είναι τι κάνουμε; Η δική μου άποψη είναι ότι οι Αγγελόπουλοι θα πρέπει να κάνουν το παν για να διεκδικήσουν είτε το ΣΕΦ είτε να φτιαχτεί ένα νέο γήπεδο στη ζώνη που εκτείνεται παραλιακά από το ΤαεΚβοΝτο του Φαλήρου μέχρι και το ΣΕΦ. 

Οι τωρινοί κυβερνητικοί διαχειριστές, «αξιοποιώντας» και αυτοί με τη σειρά τους τις μνημονιακές δεσμεύσεις, έχουν μπει σε μια διαδικασία να παραχωρήσουν ή να «ανοίξουν» το δρόμο για να φτιαχτούν γήπεδα για όλους τους μεγάλους συλλόγους. Βλέπεις είναι και ζήτημα εκλογικού πελατολογίου να έχεις μεγάλες κοινωνικές ομάδες «ευχαριστημένες». Κάπως έτσι παρακάμφθηκαν τα προβλήματα στη Ν. Φιλαδέλφεια και η ΑΕΚ φτιάχνει ποδοσφαιρικό γήπεδο (και φημολογείται ότι θα χρησιμοποιήσει και το κλειστό του Γαλατσίου που ανήκει στα ΟΑ), κάπως έτσι ο μπαογκ ετοιμάζεται να ανακαινίσει την Τούμπα (ενώ του έχει γίνει δώρο παλιότερα η Πυλαία) , κάπως έτσι ο εθισμένος πρόεδρος του βάζελου συζητάει με την κυβέρνηση να αποκτήσει έναντι πινακίου φακής την αποκλειστική χρήση του ΟΑΚΑ ως στέγη της ΠΑΕ αλογοτροφής σε συνδυασμό πάντα με τη χρήση του κλειστού του ΟΑΚΑ. Αν διαβάσουμε πίσω από τις λέξεις θα αντιληφθούμε ότι η κυβερνητική διαχείριση προσανατολίζεται σε αυτές τις κινήσεις και για να έχει καλές σχέσεις με τις ομάδες, αλλά και να παρουσιάσει «αριθμούς» που ταιριάζουν στα αναπτυξιακά σχέδια και περιλαμβάνουν θέσεις εργασίας, αλλά κυρίως να εισπράξει κάποια οφέλη από αθλητικές εγκαταστάσεις με πολύ μεγάλο κόστος λειτουργίας και συντήρησης. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια για αυτούς. Αξιοποιούνται τα άχρηστα --ως επί των πλείστον-- ακίνητα από τη ρεμούλα και την απάτη των Ολυμπιακών Αγώνων (μια διοργάνωση που «μάτωσε» την οικονομία και τις συνέπειές της πληρώνουμε μέχρι σήμερα) και ταυτόχρονα «ικανοποιείται» το φιλοθεάμον κοινό.

Η διοίκηση του Ολυμπιακού θα μπορούσε ίσως να αξιοποιήσει αυτή τη συνθήκη και να πιέσει ώστε να της παραχωρηθεί για κάποιες δεκαετίες το ΣΕΦ και η αποκλειστική του χρήση. Η παραδοσιακή έδρα του Ολυμπιακού, αν δεν χρησιμοποιείται από την ομάδα, επιβαρύνει απίστευτα τον προϋπολογισμό, μιας και οι μόνες δραστηριότητες, που γίνονται εκεί είναι οι αγώνες του κλειστού στίβου και κάποιες --πολύ λιγότερες από παλιότερα χρόνια-- πολιτικές εκδηλώσεις. Το συγκεκριμένο γήπεδο διατηρείται τα τελευταία χρόνια εξαιτίας του ενοικίου που πληρώνει ο Ολυμπιακός για τη χρήση του γηπέδου και, ειρήσθω εν παρόδω, το ενοίκιο αυτό είναι πολύ μεγάλο... Το έχουμε ξαναπεί: Το ΣΕΦ, στην κατάσταση που βρίσκεται, είναι το χειρότερο γήπεδο της Ευρωλίγκας. Οι εξέδρες είναι πολύ απομακρυσμένες από το παρκέ και οι λοιπές «υπηρεσίες» του κλειστού είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Μόνο αν υπάρχει πλήρης παραχώρηση και κάποιου είδους ανακατασκευή θα μπορούσε το συγκεκριμένο γήπεδο να προσεγγίσει τα σύγχρονα στάνταρ. Προφανώς εδώ δεν είμαστε ούτε αρχιτέκτονες ούτε μηχανικοί για να γνωρίζουμε τι απαιτείται, μιλάμε μόνο με βάση την κοινή λογική, αλλά μόνο με ανακατασκευή θα μπορούσε να αξιοποιηθεί καλύτερα η εγκατάσταση. Εννοείται βέβαια ότι θα έπρεπε να επιτραπεί στη διοίκηση να αξιοποιήσει και διάφορες άλλες εμπορικές χρήσεις περιμετρικά του γηπέδου για να είναι οικονομικά βιώσιμη μια τέτοια λύση.

Η άλλη λύση που θα μπορούσε να συζητηθεί είναι να αξιοποιηθεί η περιοχή που εκτείνεται παραλιακά από το Τροκαντερό μέχρι και το Φάληρο (νοητά η παραλιακή διαδρομή από το κλειστό του ΤαεΚβοΝτό μέχρι και το ΣΕΦ). Σε αυτή την περιοχή βρίσκεται το παντελώς άχρηστο γήπεδο του Μπιτς-βόλεϊ (άλλη μια «σπουδαία» κληρονομιά των Ολυμπιακών Αγώνων). Ο Συγκεκριμένος χώρος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να φτιαχτεί ένα σύγχρονο κλειστό γήπεδο. Και αυτό το γράφουμε χωρίς να έχουμε εικόνα των τεχνικών και λοιπών απαιτήσεων. Και αυτή η λύση όμως καλύπτει την προϋπόθεση το γήπεδο της ομάδας να είναι κοντά στον Πειραιά.

Είναι σαφές ότι στον σύγχρονο επαγγελματικό/επιχειρηματικό αθλητισμό μιας χρεοκοπημένης χώρας είναι πολύ δύσκολο μια ομάδα να χτίσει ένα ιδιόκτητο γήπεδο χωρίς να μπορεί να αξιοποιήσει τις εμπορικές χρήσεις ή χωρίς να εκμεταλλευτεί τις οικονομικές/πολιτικές συγκυρίες (όπως έκανε ο Κόκκαλης, εντάσσοντας τον φάκελο του Καραϊσκάκη στα Ολυμπιακά Ακίνητα). Η σημερινή οικονομική/πολιτική συγκυρία θα μπορούσε να «αξιοποιηθεί» από τη διοίκηση του Ολυμπιακού για να προχωρήσει το ζήτημα της οριστικής στέγασης του γηπέδου.

Κλείνοντας αυτό το πρώτο κείμενο για το γήπεδο μπάσκετ του Θρύλου ας συνοψίσουμε: Για εμάς ως οπαδοί του Θρύλου είναι σαφές το σύνθημα και η λογική πίσω από αυτό: Γήπεδο στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά. Η δημιουργία του γηπέδου στο Ελληνικό είναι προβληματική λόγω της απόστασης από τις ρίζες της ομάδας στον Πειραιά, αλλά και για τους λόγους που αναλύσαμε παραπάνω. Παράλληλα, η απόσταση δεν θα βοηθάει τον κόσμο να πηγαίνει συχνά στο γήπεδο με αποτέλεσμα να «χάνει» η ομάδα εισιτήρια. Οι λύσεις που σκεφτόμαστε εμείς --χωρίς να έχουμε επαρκείς γνώσεις-- είναι η αποκλειστική χρήση του ΣΕΦ ή η προσπάθεια δημιουργίας ενός κλειστού στην παραλιακή ζώνη στο Δέλτα Φαλήρου. Οι πρόεδροι του Ολυμπιακού νομίζουμε ότι σκέφτονται όλα τα παραπάνω και θα προσπαθήσουν για την καλύτερη δυνατή λύση για την ομάδα.