Η μνήμη δεν είναι πλαστελίνη

Το παιχνίδι στο γυναικείο μπάσκετ έχει τελειώσει. Η ομάδα μας έχει κάνει μια μεγάλη νίκη. Με τεράστια μάλιστα διαφορά πόντων. 102-29 το τελικό αποτέλεσμα. Κάποιοι λένε πως ο Ολυμπιακός δεν σεβάστηκε τον αιώνιο αντίπαλο. Άσχετα με το αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος με αυτή την οπτική, το χθεσινό παιχνίδι επαναφέρει ένα ζήτημα με το οποίο θέλαμε να καταπιαστούμε εδώ και καιρό και το χθεσινό παιχνίδι ήταν μια αφορμή.

Του red1925white

Τις προηγούμενες τηλεοπτικές και αθλητικές σεζόν, το κανάλι του Αλαφούζου μετά τις εμετικές τοποθετήσεις του σε κοινωνικά ζητήματα, όπως η δολοφονία Φύσσα και το δημοψήφισμα, είχε βάλει στο εβδομαδιαίο της πρόγραμμα, και μάλιστα στη «Δίκη» της Δευτέρας, ένα μενού λάσπης και ψέματος κατά του Ολυμπιακού. Η επίθεση αυτή είχε ξεκινήσει κατά του προέδρου της ΠΑΕ και γενικεύτηκε με εμετικά σχόλια κατά του συνόλου του συλλόγου. Εγκληματική οργάνωση, που κάποιος υπουργίσκος, φίλα προσκείμενος στον Αλαφούζο, το γενίκευσε και το ονόμασε «εγκληματικός σύλλογος» πριν λίγο καιρό. Στο μπάσκετ, υπόνοιες πως τα ευρωπαϊκά ήρθαν με ντοπάρισμα. Και μάλιστα ως παράδειγμα ερχόταν η υγεία του Λοτζέσκι. Που τώρα ξαφνικά έγινε υγιής και δεν υπάρχει καμία σκιά. Στον ερασιτέχνη, οι βαζέλες έβγαζαν πανιά πως τα τμήματα πορεύονται προς την κορυφή και τη δόξα, η οποία τα τελευταία χρόνια είναι λαμπρή, μέσω υπόγειων διαδικασιών. Οι γελοιότητες και οι συκοφαντίες κατά του Ολυμπιακού λοιπόν βρίσκονταν σε εβδομαδιαία και πολλές φορές σε καθημερινή βάση.

Όταν όμως προσπαθείς να ποντάρεις στο ψέμα και τη συκοφαντία, θα έρθουν και τα ανάλογα αποτελέσματα. Όσο ο κόσμος του Ολυμπιακού συσπειρωνόταν γύρω από τη διοίκηση του Ερασιτέχνη Ολυμπιακού, όσο τα διαρκείας ανέβαιναν, όσο οι εισφορές από τα εισιτήρια των άλλων τμημάτων πήγαιναν στα ερασιτεχνικά τμήματα, μερικές φορές και με γκρίνια είναι η αλήθεια, τόσο οι απέναντι αδιαφορούσαν για τα του οίκου τους. Αποτέλεσμα όλου αυτού ήταν η παντελής κατάρρευση του ερασιτέχνη καθώς δεν αποδίδονταν καν το 10% από την ΠΑΕ και την ΚΑΕ τους. Εμφανίζονταν χαϊδεμένα παιδάκια μπαμπάδων και πολιτικών που έκαναν το κομμάτι τους και εξαφανίζονταν.

Δεν θα αναφερθούμε περαιτέρω στα εσωτερικά του βάζελου γιατί δεν μας αφορούν. Αυτό που μας αφορά είναι η ομάδα μας, ο σύλλογος μας, ο δικός μας Ολυμπιακός. Η επιτυχία του ερασιτέχνη Ολυμπιακού, δηλαδή του ίδιου του συλλόγου μας τα τελευταία χρόνια μας κάνει υπερήφανους και μας συγκινεί. Μας συγκινεί γιατί είναι επιτυχία όλων των Ολυμπιακών. Πρώτα και κύρια των ανθρώπων που στηρίζουν με τη φυσική τους παρουσία για χρόνια τα ερασιτεχνικά τμήματα, επιτυχία ανθρώπων που είναι οπαδοί του Ολυμπιακού και νοιάζονται αληθινά για την επιτυχία του συλλόγου, επιτυχία του καθενός και καθεμιάς που έβαλε πλάτη όταν η προηγούμενη διοίκηση πήγε να καταστρέψει τον σύλλογο. Όλοι από το υστέρημά τους βοήθησαν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ώστε να μη σκορπίσουν οι ομάδες και αντιμετωπίσουμε προβλήματα με προσφυγές. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη μας διαφορά με τους απέναντι. Όταν ψάχνεις πάντα να φταίει κάποιος εκτός, αποκλείεται να τακτοποιήσεις τα εντός.

Ναι, θα μπορούσαν οι κοπέλες να πατήσουν φρένο και να μη φτάσει εκεί η διαφορά. Ναι, ο βάζελος όσο χάλια και να ναι είναι ο αιώνιος αντίπαλος. Αλλά από την άλλη, ποιος μπορεί να ξεχάσει τον Αλβέρτη να τρέχει να πιάνει τους παίχτες του βάζελου μπας και καταφέρουν να σπάσουν την 35αρα; Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις εμετικές εκπομπές στο κανάλι του Αλαφούζου και όσα μειωτικά προσπαθούσαν να περάσουν για τον Ολυμπιακό;

Με αφορμή την παραπάνω ερώτηση, να κάνω και μια προσωπική (;;) τοποθέτηση. Αυτή η εικόνα ανακωχής δεν μου αρέσει καθόλου. Δεν με αφορά ούτε στο ελάχιστο τι προσωπικές δοσοληψίες μπορεί να έχουν εκατομμυριούχοι μεταξύ τους. Αυτό είναι δικό τους θέμα. Ο Αλαφούζος και το κανάλι του για χρόνια πέταξαν λάσπη στον ανεμιστήρα με έναν και μοναδικό στόχο: να βλάψουν τον Ολυμπιακό. Η ιστορία όμως από το 1925 μέχρι και σήμερα δεν αλλάζει. Και η μνήμη δεν είναι πλαστελίνη.