Αναμνήσεις από τα ευρωπαϊκά παιχνίδια Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός

Είναι γεγονός πως έχω μια τάση να συνδέω περιστατικά της ζωής μου παράλληλα με ματς του Ολυμπιακού με αποτέλεσμα να δημιουργούνται όμορφες ιστορίες και αναμνήσεις. Μπορώ να θυμηθώ εκνευριστικά ασήμαντες λεπτομέρειες και τι ακριβώς έκανα πριν και μετά από ένα κρίσιμο παιχνίδι της ομάδας. Πιστεύω πως πάνω κάτω το ίδιο κάνουν όλοι, έτσι κι εγώ επέλεξα να μοιραστώ μερικές αναμνήσεις μου από ευρωπαϊκά παιχνίδια κόντρα στον Παναθηναϊκό, δυστυχώς σαν πιο μικρός δεν πρόλαβα τις μεγάλες επιτυχίες του Έντι και του Ρίβερς, οπότε θα αναφερθώ σε ματς που θυμάμαι.





Του Mad Prophet

* 28.2.2002 Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός 92 – 75 Νομίζω πως για την συγκεκριμένη χρονιά μπορώ να γράψω ολόκληρα κείμενα για το πώς εξελίχθηκε και κατέληξε, με πάρα πολλές διακυμάνσεις και σκαμπανεβάσματα. Μια από τις αξέχαστες στιγμές παραμένει η 1η αγωνιστική για το Top 16 της Ευρωλίγκας. Η ομάδα μέχρι τότε δεν τα πάει καλά, έχει φέρει τον Σούμποτιτς ως προπονητή κι αντιμετωπίζει τον Παναθηναϊκό λίγο καιρό μετά το ματς που είχε διακοπεί στη Γλυφάδα. Ο κόσμος όμως θα δώσει δυναμικό παρών στο ΣΕΦ και εγώ στημένος στην τηλεόραση, παρακολουθώ επιφυλακτικός πριν την έναρξη του ματς, μέσα από το TV Magic, έναν σεληνιασμένο Ολυμπιακό να κάνει πάρτι. Εκείνο το βράδυ, η παρέα του Αλφόνσο, του Παπαλουκά και του τίμιου Ντε Μιγκέλ μας έκανε να πιστέψουμε πως θα σπάσει η 35αρα αφού η διαφορά έφτασε κάποια στιγμή μέχρι το +31 -- ευτυχώς για τον Παναθηναϊκό πατήσαμε φρένο και μαζεύτηκε κάπως το σκορ. Η συγκεκριμένη ομάδα αποτελεί διαχρονικά μια από τις αγαπημένες μου, παρότι με πίκρανε αφάνταστα, αλλά κάτι τέτοιες αποτυχίες όπως τότε έκαναν την αγάπη μου για τον δαφνοστεφανωμένο και την πώρωση μου για το τμήμα να μεγαλώνει διαρκώς.

* 1.5.2009 Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός 82-84 Όπως ανέφερα παραπάνω, λόγω ηλικίας δεν είχα ζήσει τα F4 της δεκαετίας του ’90, κι έτσι περίμενα πώς και πώς κι εγώ με την σειρά μου να ζήσω αύτη την εμπειρία. Όταν περάσαμε κι έμαθα πως θα αντιμετωπίσουμε την συγκεκριμένη ομάδα, η προσμονή μεγάλωνε όλο και περισσότερο, μετρούσα μέρες, διάβαζα αφιερώματα και πίστευα πως η επιστροφή μας σε F4 θα συνοδευτεί με το 2ο ευρωπαϊκό. Όταν λοιπόν φτάνει η μεγάλη μέρα του ματς, αναγκαστικά βρίσκομαι στην επαρχία λόγω υποχρεώσεων. Χωρίς να το γνωρίζω, έχω βρεθεί σε ένα γεμάτο μαγαζί Παναθηναϊκούς, αλλά αυτό δεν θα με εμποδίσει να πανηγυρίσω τα καλάθια του Γκριρ, το μεγάλο τρίποντο του Παπαλουκά και την ισοφάριση μας λίγο πριν το τέλος του αγώνα. Όμως ακόμα και σήμερα κοπανιέμαι γιατί δεν πήρε το σουτ ο Γκριρ ή δεν πάσαρε νωρίτερα. Την επόμενη μέρα δεν μιλιόμουν, και ευτυχώς πήρα κάπως το αίμα μου πίσω με τον τελικό Κυπέλλου στο ποδόσφαιρο κόντρα στην ΑΕΚ -- εννοείται πως είχα αλλάξει και καφετέρια για προληπτικούς λόγους οι οποίοι απέδωσαν.

* 10.4.2014 Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός 68-65 Ακόμα ένα ματς που βρίσκομαι επαρχία και δεν μπορώ να παρακολουθήσω το παιχνίδι από κοντά. Το χειρότερο όμως είναι πως τη μέρα του αγώνα στην πόλη που είμαι παίζει μια αγαπημένη μου μπάντα και η παρέα μου έχει ήδη αγοράσει εισιτήρια. Ένα από τα διλήμματα που δεν θέλω ποτέ να βρίσκομαι είναι ανάμεσα στον Ολυμπιακό και σε κάποιο live, αν και πάντα επικρατεί η επιλογή να ακολουθήσω την ομάδα. Έτσι λοιπόν έκανα και τότε, άφησα την παρέα να μου πάει στο live και εγώ έμεινα στην δίπλα καφετερία να παρακολουθήσω το πρώτο buzzer beater του Μπίλαρου κόντρα στον βάζελο (που να ξέραμε τότε τι θα ακολουθήσει στο μέλλον). Η φωνή μου ήταν έτοιμη να κλείσει και για να βεβαιωθώ πως θα γίνει αυτό μετά το ματς πήγα και στο live για να το γιορτάσω.

* 6.1.2017 Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός 77-69 Επιτέλους βρίσκομαι στον Πειραιά, έχω το διαρκείας μου και περιμένω την μέρα του αγώνα για να πάω γήπεδο, εκείνο το πρωινό όμως ανεβάζω πυρετό κι αναγκάζομαι να μείνω σπίτι. Αφού έχω δώσει το διαρκείας μου και κάθομαι να δω το ματς από την τηλεόραση, λαμβάνω απροειδοποίητη επίσκεψη από βαζελοσυγγενείς που ήρθαν να με δουν. Εκνευρισμένος γι’ αυτό το συμβάν, παρακολουθώ μαζί τους το πρώτο ημίχρονο. Έπειτα, προσποιούμαι πως είμαι χάλια και θέλω να κοιμηθώ ώστε να αναγκαστούν να φύγουν. Αφού το επιτυγχάνω, κάθομαι με την ησυχία μου να δω στο 2ο ημίχρονο που ο Παπαπέτρου θα μας δώσει τη νίκη και το κοντέρ θα γράψει 8-3 στα ευρωπαϊκά παιχνίδια κόντρα στον Παναθηναϊκό.

Όπως καταλάβατε, σε αντίθεση με ματς πρωταθλήματος και Κυπέλλου, δεν είχα την τύχη μέχρι τώρα να παρακολουθήσω ένα ευρωπαϊκό ντέρμπι ανάμεσα στις 2 ομάδες μέσα από το γήπεδο. Αυτό θα αλλάξει την Παρασκευή που θα είμαι στο ΣΕΦ και ελπίζω να δω την ομάδα μας να κάνει το 9-3.

*Ευχαριστώ πάρα πολύ τον RedTerso και την υπέροχη παρέα του Biancorossi1925
για την πρόταση να μοιραστώ τις σκέψεις μου για την ομάδα μας μαζί σας.