Του Dr. Jekyll
Η ενδεκάδα που επέλεξε ο Χάσι ήταν Καπίνο, Κούτρης (αριστερό μπακ), Ένγκελς και Ρομαό (αριστερός και δεξιός κεντρικός αμυντικός), Φιγκέιρας (δεξιός μπακ), Ζιλέ (εξάρι), Οτζίτζα (οκτάρι), Μάριν, Φορτούνης και Σεμπά (αριστερός, κεντρικός και δεξιός μέσος -με συχνές αλλαγές ρόλων) και Τζούρτζεβιτς (επιθετικός). Οι αλλαγές ήταν ο Εμενίκε (Τζούρτζεβιτς, 60΄), Καρσελά (Μάριν, 65΄) και Ανδρούτσος (Φορτούνης, 76΄).
Ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλός στο πρώτο ημίχρονο, τουλάχιστον στο επιθετικό κομμάτι. Έχοντας την ικανότητα να ανοίξει νωρίς στο σκορ (12΄ Ένγκελς με κεφαλιά από εκτέλεση κόρνερ το Σεμπά), υποχρέωσε την Ξάνθη να ανοιχτεί από νωρίς και έχασε σπουδαίες ευκαιρίες για να κλειδώσει το σκορ και τους τρεις πόντους της νίκης.
Όταν χάνεις τόσες ευκαιρίες και δεν σκοράρεις, είναι πιθανό να τη πατήσεις. Αφήνοντας για λίγο στην άκρη τον περίφημο άγραφο νόμο του ποδοσφαίρου, που αναφέρει ότι όταν κάνεις ευκαιρίες και δεν βάζεις γκολ θα σκοράρει ο αντίπαλος (αφού τις περισσότερες φορές όταν χάνεις πολλές ευκαιρίες σκοράρεις και κερδίζεις ή, αρκετές φορές, δεν σκοράρεις και ο αγώνας έρχεται ισοπαλία), η εξήγηση στην επιθετική δυστοκία του Ολυμπιακού είναι απλή: δεν έχει βρεθεί ακόμα ο παίκτης, ο οποίος θα μπορεί να στέλνει με άνεση τη μπάλα στα δίχτυα. Ας προσθέσουμε και μία δόση επιπολαιότητας (στη θετική ανάγνωση) ή ατομισμού (στην αρνητική ανάγνωση), τόσο από τον Φορτούνη, στη φάση του 10ου λεπτού που ο Λισγάρας αποκρούει εντυπωσιακά την μπάλα (με τον Οτζίτζα αφύλακτο), όσο και από τον Σεμπά στο 39΄, με τον Φορτούνη αφύλακτο.
Ακόμα πιο απαράδεκτο και από τις χαμένες ευκαιρίες ήταν το δυσαρεστημένο ύφος, τόσο του Φορτούνη (ο οποίος έχει και τη --μικρή-- δικαιολογία ότι μπορεί να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα), όσο και του Σεμπά, όταν στις προαναφερθείσες φάσεις τα ακούν από τους συμπαίκτες τους.
Ο Τζούρτζεβιτς δεν σκόραρε, έφαγε και τις γλίστρες του (από τις πολλές τούμπες των ποδοσφαιριστών ήταν να αναρωτιέσαι αν ποτίζουν το χορτάρι με λάδι), αλλά ήταν μέσα στις φάσεις, και η άμυνα της Ξάνθης τον αισθάνθηκε για τα καλά. Ένα θέμα, πάντως, εκρηκτικότητας, ειδικά σε σύγκριση με τα βιντεάκια που τον έχουμε δει, το είχε. Ο Εμενίκε, δε, ο έτερος επιθετικός που δοκιμάστηκε, από την τηλεόραση, τουλάχιστον, φαινόταν εξαφανισμένος και μόνο στη φάση που σκόραρε (ακυρώθηκε ως χέρι) ακούστηκε από τον σπίκερ. Είναι λογικό: ο Εμενίκε θεωρείται πιο all around επιθετικός από τον Τζούρτζεβιτς, ο οποίος, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος και εκ του ασφαλούς, πιθανότατα έπρεπε να μείνει ως τη λήξη στον αγωνιστικό χώρο. Το κακό είναι πως η δυστοκία των ποδοσφαιριστών μας αυτή τη φορά στοίχισε. Τόσο στους αγώνες των προκριματικών, όσο και με τη Λαμία, η αδυναμία να μετουσιώσουμε σε γκολ τις ευκαιρίες δεν είχε επιπτώσεις. Στον αγώνα του Σαββάτου, χάσαμε τους πρώτους βαθμούς.
Γκολ στο ντεμπούτο και μια καλή εμφάνιση, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο (στη φάση του γκολ που δεχτήκαμε, είναι τόσα πολλά τα λάθη, που θα ήταν άδικο να το χρεώσουμε στον Βέλγο). Ο αντικαταστάτης του Ρέτσου και μια από τις πιο ακριβές μεταγραφές στην ιστορία του Ολυμπιακού, Μπιορν Ένγκελς, είχε ένα, αν μη τι άλλο, ελπιδοφόρο ντεμπούτο. Έκανε κάποιες καλές μεταβιβάσεις, έκανε και μία επικίνδυνα λανθασμένη (στα βήματα του Ρέτσου), και, γενικά, έδειξε καλά στοιχεία. Από αυτό, όμως, μέχρι να γίνει ο ηγέτης της άμυνας, που τόσο έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός εδώ και χρόνια, απέχουμε, μάλλον, πολύ.
Λίγα πράγματα και από Κούτρη και Φιγκέιρας. Μετά τον ενθουσιασμό και τις παρομοιώσεις με Γεωργάτο (!!!) για τον νεαρό αριστερό μπακ, η πραγματικότητα δείχνει ότι χρειάζεται χρόνο και υπομονή, όχι για να γίνει Γεωργάτος, αλλά για να μετατραπεί σε ένα πραγματικά καλό αριστερό μπακ, το οποίο θα είναι σε θέση να δίνει σημαντικές βοήθειες στην ομάδα, σε άμυνα και επίθεση. Από κοντά, με --μέτρια-- απόδοση και ο Πορτογάλος δεξιός μπακ, ο οποίος, πιθανότατα από επιλογή Χάσι, δεν προωθήθηκε ιδιαίτερα στο πρώτο ημίχρονο.
Πιστεύω πως ο Ζιλέ είναι παίκτης που η προσφορά του μπορεί να γίνει περισσότερο κατανοητή όταν τον παρακολουθείς από τις εξέδρες, εκεί που η κίνηση του παίκτη φαίνεται κάθε στιγμή και όχι μόνο όταν τον παίρνει η κάμερα. Πάντως, δεν είναι παράλογο να περιμένουμε περισσότερα από τον έμπειρο Βέλγο.
Ο Οφόε και πάλι καλός, αν και, βάσει αποτελέσματος, όχι ιδιαίτερα αποτελεσματικός. Είναι, πάντως, με βεβαιότητα, η μεταγραφή που έχει κολλήσει καλύτερα στην ομάδα, και η πιο πετυχημένη επιλογή του Χάσι. Σε μέτρια μέρα ο Φορτούνης και ο Μάριν (με τη συνύπαρξή τους να εξακολουθεί να φαίνεται προβληματική). Νωθρός σχετικά ο Κώστας, με προβλήματα αντοχών (για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά) ο Μάριν (και με περισσότερη όρεξη, πάντως, να βοηθήσει στα μετόπισθεν). Σεμπά με χαρακτηριστικά του γνώριμου Σεμπά: τρεξίματα, πίεση, σχετικά καλές αντιδράσεις, αλλά στην τελική ενέργεια (θες πάσα, θες σέντρα, θες σουτ) κάπου να μπάζει το πράγμα (καταπληκτική, πάντως, η εκτέλεση του κόρνερ από όπου προήρθε το γκολ μας).
(Πολύ) λίγα πράγματα και από τις ορθολογικές (αν και κάπως καθυστερημένες) αλλαγές. Τόσο ο Εμενίκε, όσο και οι Καρσελά και Ανδρούτσος, ελάχιστα είχαν να προσθέσουν στην --προβληματική-- εικόνα του Ολυμπιακού στο δεύτερο ημίχρονο. Το είπαμε: όσο ο αγώνας ήταν 0-1 και η Ξάνθη έπρεπε να ανοίγεται, ο Ολυμπιακός φάνηκε να ελέγχει το παιχνίδι. Με την Ξάνθη να αμύνεται μαζικά στο δεύτερο ημίχρονο, ο Ολυμπιακός έκανε μεν ευκαιρίες, αλλά δεν έδειξε την απόσταση που, στα χαρτιά, τον χωρίζει από την Ξάνθη.
Πριν τον αγώνα με τον Ολυμπιακό, η Ξάνθη δεν είχε ούτε μια τελική με κεφαλιά. Στον μεταξύ μας αγώνα και τελικές έκανε, και γκολ πέτυχε (στο 42΄, σε μια φάση που από τον Καπίνο μέχρι τους αμυντικούς μέσους και όλη τη γραμμή της άμυνας, όλοι φάνηκαν να έχουν, μεγαλύτερο ή μικρότερο, μερίδιο ευθύνης...). Και γενικότερα, όμως, η αμυντική γραμμή για μια ακόμα φορά έδωσε δικαιώματα στον αντίπαλο να πιστέψει --και να καταφέρει-- να κάνει τη ζημιά. Επίσης, ας γίνει κάτι με τις πισωπεταλιές: δεν γίνεται κάθε φορά που οι αντίπαλοι βγαίνουν ένας προς έναν, ο αμυντικός του Ολυμπιακού να κάνει βηματάκια πίσω και να τους δίνει χώρο. Στην αντίπαλη περιοχή, οι παίκτες της Ξάνθης δεν άφηναν σπιθαμή στους ποδοσφαιριστές μας (γι' αυτό και τόσα γεμίσματα κόπηκαν με το που έκανε τη σέντρα ο ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού).
Ο Μαρινάκης έθεσε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση: για έναν ακόμα αγώνα, ο Ολυμπιακός έχει λόγους και δικαίωμα να αισθάνεται προβληματισμένος από τη διαιτησία. Όμως, τον αγώνα τον έχασε μόνος του. Ακόμα και χωρίς το πέναλτι του δέκατου λεπτού (ας αφήσουμε για λίγο τη κόκκινη κάρτα που θεωρητικά έπρεπε να δει ο παίκτης της Ξάνθης,) ο Ολυμπιακός βρέθηκε να έχει το κεφάλι στο σκορ δύο λεπτά αργότερα. Στο χέρι του ήταν να εκμεταλλευτεί μία από τις πολλές ευκαιρίες και ο αγώνας να τελείωνε πριν ολοκληρωθεί το πρώτο ημίχρονο.
Για τον Λισγάρα τα γνωστά: ο εμψυχωτής και σκόρερ της Ξάνθης, που δυστυχώς έχει φορέσει τη φανέλα με τον δαφνοστεφανωμένο, μετά το περυσινό δολοφονικό τάκλιν στο Σεμπά, φέτος δύο φορές σταμάτησε τη μπάλα με τα χέρια, ενώ συνέχεια φρόντιζε να αποδεικνύει το πάθος του. Οι παίκτες που αξίζουν να φορούν τη φανέλα του Ολυμπιακού, αύριο θα αγωνίζονται στο Champions League ή παίρνουν πλέον μέρος σε πολύ καλύτερα πρωταθλήματα. Ο Λισγάρας θα είναι πάντα ένας ποδοσφαιριστής επιπέδου Ξάνθης --το πολύ-- και η μεγάλη του επιτυχία θα είναι να μπορέσει να κλέψει (και όχι να κερδίσει) βαθμούς από την πρώην ομάδα του.
Ένα μεγάλο μπράβο στον κόσμο του Ολυμπιακού που βρέθηκε στο γήπεδο. ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου