Ήταν χάλια ο Ολυμπιακός, ήταν στραβό το κλήμα, το έφαγαν και οι γκρι...
Ό,τι και να λέμε, το χθεσινό αποτέλεσμα ήταν άσχημο και μας πείραξε. Χάθηκε ένας τίτλος, που όσο απαξιωμένος και αν είναι (ας όψεται για αυτό ο «σωλήνας» και ας το σκεφτούν αυτοί που διατείνονται οτι αγαπούν το μπάσκετ), δεν παύει να είναι ένας τίτλος. Και ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να προκριθεί στον τελικό. Η ήττα αυτή δεν ήρθε ουρανοκατέβατη. Παρουσιαστήκαμε στο ματς κατώτεροι των προσδοκιών και δώσαμε την ευκαιρία στους εντεταλμένους του Βαζελακόπουλου να δώσουν ΟΛΑ τα σφυρίγματα στον ποα.
Του RedTerso
Ο Ολυμπιακός είχε καταφέρει να έχει τους προηγούμενους μήνες ένα σερί, που έφθασε το 6-0 απέναντι στον μπασκετικό βάζελο και ιδιαίτερα στην τρέχουσα σεζόν τον κέρδισε όπου χρειάστηκε (στο ΣΕΦ ή στο ΟΑΚΑ). Μάλιστα στο τελευταίο παιχνίδι, στο πλαίσιο της Ευρωλίγκας, ο Ολυμπιακός κέρδισε όντας κακός στο μεγαλύτερο διάστημα του παιχνιδιού. Αυτό ίσως να ήταν και η αιτία, που η ομάδα δεν παρουσιάστηκε στο παρκέ του ΣΕΦ τόσο συγκεντρωμένη όσο μας έχει συνηθίσει. «Ακόμα και όταν είμαστε κακοί τους κερδίζουμε, οπότε μπορεί και αυτό να συμβεί και σήμερα», μάλλον θα σκέφτηκαν παίχτες και τεχνικό τιμ. Σε συνδυασμό με την επιστροφή του αρχηγού (και το μεγάλο διπλό στη Βαρκελώνη) ίσως να ήταν οι λόγοι, που η ομάδα δεν εμφανίστηκε με το μαχαίρι στα δόντια όπως μας έχει συνηθίσει.
Αυτή η εικόνα φάνηκε από τα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού, όπου ο Θρύλος ήταν τρομερά νευρικός και υπέκυπτε διαρκώς σε λάθη. Ο Μπουρούσης πήρε μπάλες από την αρχή, κερδίζοντας φαουλ μέσα στη ρακέτα. Η αλλαγή του Γιανγκ αντί του Μπιρτς μας βοήθησε να ισορροπήσουμε την κατάσταση και σιγά-σιγά να προσπεράσουμε και να κλείσει το δεκάλεπτο με 15-14. Στη δεύτερη περίοδο, η ομάδα συνέχισε να έχει δημιουργικο πρόβλημα και είναι άστοχη. Στην εξίσωση του παιχνιδιού μπήκε ο Ρίβερς και το ημίχρονο έληξε με 28-29 και τον Ολυμπιακό να αδυνατεί να βρει ή να δημιουργήσει διαδρόμους. Ο τσαμπουκάς στον δρόμο για τη φυσούνα ανάμεσα στον Παπανικολάου και το Ρίβερς τελικά ευνόησε το βάζελο στον τομέα της ψυχολογίας.
Στο ξεκίνημα της επανάληψης, ο ποα πήρε μια διαφορά 6-7 πόντων, που ανατράπηκε όμως από την επιστροφή της ομάδας μας με 41-40. Δυστυχώς εκεί χρεώθηκε με 4ο φάουλ ο Μπιρτς, που τραυματίστηκε κιόλας πάνω στη φάση. Την απουσία του εκμεταλεύτηκε ο βάζελος και προσπέρασε με 41-47. Στην τέταρτη περίοδο, περιμέναμε την αντεπίθεση της ομάδας μας, αλλά αυτή δεν έγινε ποτέ. Και όποτε προσπαθήσαμε να φέρουμε το ματς σε απόσταση βολής (65-70 1.10΄ πριν το τέλος) εμφανιζόταν η παρέα του Σχοινά και βάφτιζε τα κλεψίματα φάουλ. Κάπως έτσι ολοκληρώθηκε υπέρ του βάζελου το παιχνίδι.
Ο Ολυμπιακός, για εμάς, που έχουμε προσδοκίες από την ομάδα μας, ήταν κακός. Πολύ κακός. Όπως αποθεώνουμε την ομάδα για τις εξαιρετικές της εμφανίσεις, έτσι οφείλουμε μετά από αυτό το κακό αποτέλεσμα να καταδείξουμε και τα αρνητικά της. Ο κόουτς δεν παρουσιάσε χτες την ομάδα που μας έχει συνηθίσει να μασάει σίδερα και να ανατρέπει τις δυσχέρειες των παιχνιδιών ακόμα και τις αδυναμίες της. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν το «λάθος» του ξεκινήματος του Μπιρτς απέναντι στον Μπουρούση. Στις πρώτες κατοχές των αντιπάλων μας, η μπάλα έφτανε στον βλάχο Μπουρούση, που κέρδισε φάουλ απέναντι στον Καναδό. Ο Σφαιρόπουλος αναγκάστηκε μέσα σε 1,5 λεπτό να αλλάξει το πλάνο του, περνώντας τον Γιανγκ. Αυτό νομίζω είναι ένα παράδειγμα της μη επαρκούς προετοιμασίας της ομάδας.
Ταυτόχρονα, μαζί με τον κόουτς, όλοι σχεδόν οι παίχτες μας κινήθηκαν σε ρηχά νερά. Οι μόνοι που προσπάθησαν περισσότερο ήταν ο Μάντζαρης και ο Πρίντεζης. Και ο υπαρχηγός πάντως δεν ήταν τόσο ουσιαστικός και αποτελεσματικός όπως μας έχει συνηθίσει. Σπανούλης, Γκριν, Παπανικολάου, Λοτζέσκι ήταν κακοί, ενώ Γουότερς, Μπιρτς, Μιλουτίνοβ κινήθηκαν σε πολύ μέτρια επίπεδα. Ο Παπαπέτρου προσπάθησε πάλι να πάρει την ομάδα πάνω του στην τέταρτη περίοδο (μέχρι τότε ήταν και αυτός κακός), αλλά αυτή τη φορά οι 5 συνεχόμενοι πόντοι του δεν έφταναν για να έρθει η νίκη (όπως έγινε στο ματς της Ευρωλίγκας).
Εμείς, σαν οπαδική ιστοσελίδα, αναγνωρίζουμε οτι ο Ολυμπιακός δεν ήταν αρκετά καλός στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Η ομάδα δεν είχε την ενέργεια, τη διαυγεια και την ψυχραιμία, που μας έχει συνηθίσει. Το επιθετικό μας παιχνίδι ήταν τραγικό, χωρίς φαντασία και προσπάθειες δημιουργίας ρηγμάτων. Αυτό δεν σημαίνει επ' ουδενί βέβαια ότι μπορούμε να ανεχόμαστε ή να υπομένουμε τα απίστευτα σφυρίγματα από τη διαιτησία. Όλα τα αμφισβητούμενα σφυρίγματα πήγαν υπέρ του βάζελου, ενώ είχαμε και τις απαραίτητες εφευρέσεις σφυριγμάτων, όπως η φάση του 38.50΄ που αναφέραμε παραπάνω. Παρ’ όλα αυτά, να πούμε οτι δεν ήταν η διαιτησία ο πιο καθοριστικός παράγοντας της ήττας μας. Απλώς έβαλε το χεράκι της.
Για την ομάδα αυτή δεν χρειάζονται δάκρυα, πόσο μάλλον απαξίωση και γκρίνια. Έχουμε μπροστά μας πολύ κρίσιμα παιχνίδια για την Ευρωλίγκα, αρχής γενομένης την Παρασκευή απέναντι στη Μπασκόνια. Ξαναγεμίζουμε το ΣΕΦ και σπρώχνουμε την ομάδα μας για τη νίκη, που θα μας φέρει πολύ πιο κοντά στο πλεονέκτημα έδρας εν όψει των πλέι-οφ. Είναι γνωστό οτι εμείς στεκόμαστε δίπλα και φωνάζουμε για την ομάδα μας...
Όσο μας πληγώνεις τόσο μας πορώνεις!
* * *
ΥΓ1 Είναι σαφές οτι όλοι στην ομάδα πικράθηκαν από το αποτέλεσμα και, προς τιμήν τους, κανείς δεν έμεινε σε δικαιολογίες ή τα έριξε στη διαιτησία. Κόουτς και παίχτες αναγνώρισαν οτι δεν έπαιξαν καλά με αποτέλεσμα να χαθεί το ματς. Αυτό είναι παρακαταθήκη ότι ο Θρύλος θα έρθει στα ίσια του και θα μας ξανακάνει –σύντομα-- υπερηφανους.
ΥΓ2 Ήταν απίστευτη η προκλητικότητα των παιχτών και των παραγόντων του βάζελου. Σαν να ήθελαν να δυναμιτίσουν το κλίμα και να διακοπεί το ματς. Ο κόσμος δεν μάσησε από τις προκλήσεις τους. Οι 5-6 ψιλές που έφαγαν στη φυσούνα με τη λήξη ήταν δικαιολογημένες και δεν μπορούν με τίποτα να χαρακτηρίσουν το παιχνίδι, ειδικά από τη στιγμή που είχαμε και τέτοια όργια προκλήσεων τόσο από τους λαγούς όσο και από τους κόρακες...
ΥΓ3 Υπάρχουν χούντες που διαρκούν μήνες. Υπάρχουν χούντες που διαρκούν 7 χρόνια, όπως αυτή των συνταγματαρχών, που είχε ως αγαπημένη ομάδα τον βάζελο. Υπάρχουν δικτατορίες σαν αυτή του Φράνκο στην Ισπανία, που κράτησε 36 χρόνια. Στον μαγικό κόσμο του ελληνικού μπάσκετ και συγκεκριμένα στην ΕΟΚ, υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα η χούντα του Βασιλακόπουλου να σπάσει όλα τα ρεκόρ...
ΥΓ4 Ο κόσμος στάθηκε δίπλα στην ομάδα ως το τέλος και, παρά την πίκρα του, χειροκρότησε την ομάδα και τραγούδησε τον ύμνο. Αυτή έιναι μια σπουδαία παρακαταθήκη, που είμαστε βέβαιοι οτι θα αξιοποιήσουν στο μέλλον οι παίχτες μας. Η αμοιβαιότητα της σχέσης ανάμεσα στην ομάδα μπάσκετ και τον κόσμο είναι εχέγγυο για την πορεία του Θρύλου μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου