Για ένα Θρύλο του Θρύλου: Για τον Νίκο Γόδα

Ας ξεκινήσουμε με μια διαπίστωση. Ο Ολυμπιακός έγινε Θρύλος εξαιτίας τόσο των αθλητικών επιτυχιών του μέσα στο γήπεδο όσο και των κοινωνικών απολήξεων, που είχε ως ομάδα. Τι εκπροσωπούσε με λίγα λόγια κοινωνικά, ποιοι συνέθεταν τον κόσμο της ομάδας και ποιοι τον έχουν στελεχώσει ως αθλητές. Ο Ολυμπιακός δεν είναι ένα απλό αθλητικό σωματείο. Είναι σύνδεσμος φιλάθλων, που ξεκίνησε από τον Πειραιά και έχει φτάσει να είναι ένας από τους πιο σημαντικούς αθλητικούς συλλόγους παγκοσμίως, με αθλητές Ολυμπιονίκες και πανευρωπαϊκά και διηπειρωτικά τρόπαια σε τουλάχιστον 3 αθλήματα. Όταν είσαι μικρό παιδάκι επιλέγεις ομάδα λόγω του οικογενειακού και φιλικού σου περιβάλλοντος ή εξαιτίας της κάβλας, που ένιωσες στα σκαλοπάτια και στα τσιμέντα. Μεγαλώνοντας ανακαλύπτεις το μεγαλείο του Ολυμπιακού διαβάζοντας και κάνοντας βουτιές στην ιστορία του συνδέσμου. 

The biancorossi1925 team

Δεν θα αναλύσουμε σε αυτό το άρθρο τους αθλητικούς λόγους για τους οποίους ο Ολυμπιακός έγινε Θρύλος. Ούτε θα αναφερθούμε εκτενώς σε όλα εκείνα τα πρόσωπα και τα γεγονότα, που θεμελίωσαν αυτή την τεράστια κοινωνική και ταξική βάση του Ολυμπιακού. Δεν θα αναφερθούμε σε αυτό το κείμενο στον Μουράτη, τον Αναματερό και σε άλλες σπουδαίες μορφές του συλλόγου. Ούτε θα εξηγήσουμε την τεράστια σημασία που είχε η εγκατάσταση των προσφύγων της Μικράς Ασίας σε πολλές γειτονιές του Πειραιά και έδωσε ζωή και κοινωνικό πλούτο σε όλη την περιοχή. Αυτά θα τα αναλύσουμε στο μέλλον. Σήμερα θα σταθούμε και θα παρουσιάσουμε με δέος και σεβασμό έναν άνθρωπο, που συνέδεσε άρρηκτα το όνομά του, με την ιστορία του Ολυμπιακού, τιμώντας με το θάνατό του την ερυθρόλευκη και ριγωτή φανέλα. Αυτός ήταν ο Νίκος Γόδας. 

Ο Νίκος Γόδας γεννήθηκε το 1921 στο Αϊβαλί και μετά τη μικρασιατική καταστροφή «πέρασε» με την οικογένειά του το Αιγαίο και εγκαταστάθηκε στην Κοκκινιά (Νίκαια). Από μικρός έπαιξε ποδόσφαιρο στις αλάνες της περιοχής και σε 1-2 μικρές ερασιτεχνικές ομάδες πριν πάρει μεταγραφή το 1942 στον Ολυμπιακό, που ήταν από μικρός η μεγάλη του αγάπη. Τη φανέλα του Ολυμπιακού τίμησε κατά τη διάρκεια της κατοχής. Μάλιστα σύμφωνα με πηγές και μαρτυρίες της εποχής, αποτελούσε εκείνη την εποχή έναν εξαιρετικό παίχτη της ενδεκάδας της ομάδας μας, που έπαιζε έξω δεξιά και μάγευε με τις καλλιτεχνικές του κινήσεις.

Πέρα όμως από τη σπουδαία παρουσία του στους αγωνιστικούς χώρους, ο Νίκος Γόδας όντας μέλος του ΚΚΕ, γίνεται κομμάτι της αντίστασης απέναντι στην κατοχή και είναι μέλος του 5ου λόχου του ΕΛΑΣ στην Κοκκινιά, με το βαθμό του λοχαγού. Θα πολεμήσει με το όπλο στο χέρι απέναντι στους γερμανούς ναζί κατακτητές και απέναντι σε εκείνους τους έλληνες, που στάθηκαν δίπλα τους. Σε όλους εκείνους τους δωσίλογους και ρουφιάνους (χίτες, ταγματασφαλίτες κ.λπ.), που έδωσαν χείρα βοηθείας στη ναζιστική κατοχή. Στις μεγάλες μάχες της περιόδου στο Κερατσίνι, την Κοκκινιά, το Πέραμα και αργότερα στα Δεκεμβριανά απέναντι στους Άγγλους και τους συνεργάτες τους, ο Νίκος Γόδας βρέθηκε στην πρώτη γραμμή.

Μετά την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας, αυτοί, που είχαν μια τουλάχιστον γκρίζα στάση την περίοδο της κατοχής, μετατρέπονται σε νικητές και κυβερνήτες της χώρας. Αυτοί λοιπόν οδηγούν χιλιάδες αγωνιστές της αντίστασης στις φυλακές, στην εξορία και στο εκτελεστικό απόσπασμα. Ο Νίκος Γόδας συλλαμβάνεται το 1945 στον Πειραιά και φυλακίζεται πρώτα στις φυλακές Αβέρωφ και μετά σε αυτές της Αίγινας. Τον Ιούνιο του '45 διεξάγεται σε ένα έκτακτο στρατοδικείο η δίκη για τα γεγονότα στο άσυλο της Κοκκινιάς (όπου εκτελέστηκαν από τον ΕΛΑΣ συνεργάτες των γερμανών). Στη δίκη αυτή πέρα από  συγγενείς θυμάτων του ασύλου, μάρτυρες κατηγορίας είναι διάφοροι ρουφιάνοι συνεργάτες των γερμανών και των Ες-Ες μέλη της χωροφυλακής και της ειδικής ασφάλειας (όπως οι Λουκάς και Δημήτρης Κασιδιάρης και Παναγιώτης Κούζηλος για όποιον θέλει να κάνει συνειρμούς για το ποιον των απογόνων τους...). Καταδικάζεται σε θάνατο και μεταφέρεται στις φυλακές της Κέρκυρας, που ήταν  μια φυλακή για αυτούς, που πρόκειται να εκτελεστούν.

Στη διάρκεια της φυλάκισης του Νίκου Γόδα του ζητείται επανειλημμένα να υπογράψει δήλωση μετάνοιας αλλά αυτός αρνείται. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος, που η τότε διοίκηση του Ολυμπιακού δεν προσπαθεί να αποσοβήσει την εκτέλεσή του... Στις 19 Νοέμβρη του 1948 ο Γόδας μεταφέρεται στο νησάκι Λαζαρέτο έξω από την Κέρκυρα και εκτελείται. Ως τελευταία του επιθυμία έχει να μην του δέσουν τα μάτια για να μπορεί να βλέπει τα χρώματα της ερυθρόλευκης φανέλας του Ολυμπιακού Συνδέσμου Φιλάθλων Πειραιώς, που είχε μαζί του φυλαγμένη σε όλη τη διάρκεια της φυλάκισής του. 

Ο Νίκος Γόδας τη στιγμή του θανάτου του πρόσθεσε άλλη μια ολόχρυση σελίδα στην ιστορία του Θρύλου...

* * *

ΥΓ Στο μουσείο της ιστορίας του Ολυμπιακού στο Γ. Καραϊσκάκης αναφέρεται παντελώς λανθασμένα (τουλάχιστον μέχρι πριν λίγο καιρό) ότι ο Νίκος  Γόδας εκτελέστηκε από τους Γερμανούς. Ο Γόδας εκτελέστηκε το 1948 όταν πρωθυπουργός ήταν ο Θεμιστοκλής Σοφούλης στην κυβέρνηση συνεργασίας των Φιλελεύθερων και των δεξιών του Λαϊκού κόμματος. Κανένας γερμανός  δεν δίκασε και δεν εκτέλεσε εκείνη την εποχή , παρά μόνο οι συνεργάτες τους στην εποχή της κατοχής. Αυτή η παραγραφή της ιστορίας από την πλευρά της ομάδας πιθανόν γίνεται για να μην αναμοχλεύονται τα πάθη εκείνης της περιόδου. Τα πάθη όμως ηρεμούν μέσα από την ανάγνωση της ιστορίας και της εξαγωγής συμπερασμάτων. Και έτσι αποδίδεται καλύτερα τιμή σε έναν ήρωα του Ολυμπιακού.