Η πρώτη τεράστια γκέλα στο πρωτάθλημα (ας θεωρήσουμε ότι η ήττα από την ΑΕΛ δεν αποτελεί τεράστια γκέλα) ήρθε, και προσφέρει αρκετό υλικό για συζήτηση. Με δεδομένο ότι η κριτική εκ του αποτελέσματος είναι πολύ πιο εύκολη, μπορεί κανείς να πει ότι την Κυριακή όλα έγιναν λάθος.
Του Dr. Jekyll
-- Είναι δεδομένο ότι μέσα στη χρονιά χρειάζεται rotation. Δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει τον Μπέντο για τη χρησιμοποίηση του Καρντόσο, ειδικά σε ένα εντός έδρας παιχνίδι με χαμηλής δυναμικότητας αντίπαλο. Χωρίς πλέον, ούτε καν ως παρουσία, τον Πιασένσια, ο Καρντόσο πρέπει να πάρει παιχνίδια, μπας και σημειώσει τέρματα για να πάρει, επιτέλους, μπροστά. Άλλωστε, η εικόνα της περσινής χρονιάς, με τον Ιντέγιε, από ένα σημείο και μετά, ξεζουμισμένο, να προσπαθεί να κρατήσει μόνος του την επιθετική γραμμή, είναι αρκετά πρόσφατη για να θέλει κανείς να επαναληφθεί. Ο Καρντόσο, όμως, όπως φάνηκε και την Κυριακή, είναι ακόμα εκτός τόπου και χρόνου, και, με δεδομένο ότι δεν μιλάμε πλέον για τον πρώτο ή δεύτερο μήνα παρουσίας του στην ομάδα, ο Ολυμπιακός φαίνεται πως θα έχει να λύσει ένα ακόμα ζήτημα στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου (έτσι κι αλλιώς, μετά την αποχώρηση του Πιασένσια, η απόκτηση ενός ακόμα επιθετικού είναι επιτακτική ανάγκη).
-- Ο Σεμπά είναι φιλότιμος, εξυπηρετεί τη τακτική που επιλέγει ο προπονητής και, σε καλή μέρα, είναι ικανός να προσφέρει και στην ανάπτυξη της ομάδας. Δεν μπορεί να είναι, όμως, ο παίχτης από τον οποίο ξεκινά η ενδεκάδα. Στον εντός έδρας αγώνα με την Κέρκυρα, ο Πάρντο (κυρίως), ο Μαρίν (ο οποίος, άσχετα με το πώς έχει αγωνιστεί, αποκτήθηκε, θεωρητικά, για να καλύψει τη θέση του αριστερού χαφ/εξτρέμ) και ο Μανθάτης, είναι πολύ πιο λογικές επιλογές σε τέτοια παιχνίδια, όχι μόνο στο πλαίσιο του rotation, αλλά και γενικότερα.
-- Ο Ρέτσος δεν κάνει για αριστερό μπακ. Ναι, βελτιώνεται. Ναι, πατά στα πόδια του καλύτερα. ΟΧΙ, δεν κάνει για αριστερό μπακ. Και όπως είχε ξαναφανεί όταν χρειάστηκε να παίξει τη θέση, ούτε ο Σεμπά κάνει. Αν και εφόσον ο Τσιμίκας δεν πρόκειται να πάρει ευκαιρία, η απόκτηση αριστερού μπακ, με δεδομένο πως ούτε ο Ντε Λα Μπέγια, με τις έως τώρα εμφανίσεις του, έχει δείξει κάτι το ιδιαίτερο, είναι απαραίτητη.
-- Χωρίς να παρακολουθώ ξένα πρωταθλήματα, ο μόνος τρόπος για να κρίνω μια μεταγραφή είναι να δω αν βάσει βιογραφικού έχει λογική ή όχι. Η απόκτηση του Βιανά, ενός νεαρού ποδοσφαιριστή με λίγες ποδοσφαιρικές παραστάσεις, και αυτές στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όταν γνωρίζεις ότι χρειάζεσαι έναν κεντρικό αμυντικό με ηγετικές ικανότητες και ταχύτητα (ή, έστω, ένα από τα δύο), φάνταζε παράλογη και, δυστυχώς, επιβεβαιώνεται ως τέτοια.
-- Από την περσινή μας άμυνα, η οποία, σε γενικές γραμμές, δεν ήταν κακή (ή, τουλάχιστον, ήταν πολύ καλύτερη από τη φετινή) λείπουν: ο Ρομπέρτο (ένας καλός τερματοφύλακας εμπνέει εμπιστοσύνη και, κυρίως, καθοδηγεί τους αμυντικούς), ο Μαζουακού (η ποιότητά του αρκούσε, αρκετές φορές, για να καλύψει την εκνευριστική του αδιαφορία) και ο Σαλίνο (ο ιδανικός αναπληρωματικός για να καλύψει τόσο δεξιά όσο και αριστερά). Με λίγα λόγια, οι αλλαγές δεν είναι τόσες πολλές ή, έστω, δεν είναι τόσες πολλές ώστε να δικαιολογούν το φετινό χάλι (πόσο μάλλον όταν όλοι αναγνωρίζουν ότι, έως τώρα, ο Μίλι είναι ανεβασμένος, ενώ και ο Μάρτινς και ο Καμπιάσο --όταν αγωνιζόταν-- μπορούν να βοηθήσουν στην ανασταλτική λειτουργία).
-- Ο Μπουχαλάκης έπαιξε καλά, ειδικά στο πρώτο μισό του αγώνα με τον Πλατανιά για το Κύπελλο, και ήταν κακός τη Κυριακή. Σε μια ομάδα με τον ανταγωνισμό του Ολυμπιακού, οι ευκαιρίες δεν μπορεί να είναι πολλές (ειδικά στη θέση του Μπουχαλάκη). Αν δεν θέλει να παγιωθεί στο στάτους του ταλέντου που ποτέ δεν κατάφερε να κάνει το επόμενο βήμα, πρέπει στην επόμενη ευκαιρία που θα πάρει, να δείξει κάτι πολύ καλύτερο.
-- Σε μια μέτρια ημέρα και απέναντι σε πούλμαν, οι στημένες φάσεις προσφέρουν τον ιδανικό τρόπο για να ξεκλειδώσεις την αντίπαλη άμυνα. Όταν σε περισσότερα από δέκα κόρνερ, κάνεις μισή ευκαιρία (απέναντι σε μια ομάδα όπως η Κέρκυρα), έχεις θέμα. Με τον Σίλβα, οι στημένες φάσεις ήταν ένα από τα σημαντικότερα όπλα του Ολυμπιακού.
-- Είναι βέβαιο πως το ρόστερ του Ολυμπιακού χρειάζεται ξεκαθάρισμα. Το ίδιο βέβαιο, όμως, είναι πως, δυστυχώς, δεν έχουν πάρει όλοι οι παίχτες τις ευκαιρίες που δικαιούνται. Συμφωνώ πως ο προπονητής ξέρει περισσότερα, αφού βλέπει τις προπονήσεις. Συμφωνώ, όμως, και με το γεγονός ότι ο μεγάλος τεμπέλης των προπονήσεων, Βασίλης Καραπιάλης (ο τελευταίος τεράστιος ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής) μπορεί να βαριόταν στις προπονήσεις, αλλά μέσα στο γήπεδο ζωγράφιζε. Δεν υποστηρίζω ότι είναι ίδιο το ποδόσφαιρο ή πως ο Ρομάο ή ο Τσόρι (ειλικρινά τυχαία τα ονόματα) είναι τεμπέληδες στις προπονήσεις. Όμως, αποδεδειγμένα ο Τσόρι και πιθανώς ο Ρομάο (ή Ρομαό) είναι ποδοσφαιριστές που δικαιούνται ευκαιρίες (όπως και οι Μάριν, Σιόβας και Τσιμίκας).
-- Από τον αγώνα με τον Παναθηναϊκό η ομάδα ένα θεματάκι το έχει (κάτι που κάλυψε το σκορ). Καλό να λέμε για να πικάρουμε τους αιώνιους πελάτες πως στο δεύτερο ημίχρονο τηρήσαμε fair play, κακό να το πιστεύουμε. Ήρθε και η διακοπή και έδεσε το γλυκό.
-- Πράγματι η Κέρκυρα, και ειδικά μετά το 70΄, έκανε σιχαμερές (κομψά) καθυστερήσεις. Αν σκεφτεί κανείς πως καθυστερήσεις έκαναν και κάποιοι παίχτες μας τρεις μέρες πριν για να διαφυλάξουν τον βαθμό της ισοπαλίας (και της πρόκρισης) με τη Young Boys δεν μπορείς να πεις και πολλά. Η (κάθε) Κέρκυρα θα κάνει ό,τι μπορεί για να πάρει το πολύτιμο, και εκτός προγραμματισμού, βαθμό (ή βαθμούς) κόντρα στον Ολυμπιακό. Ο αγώνας κρίνεται από τη δική μας ανικανότητα να σκοράρουμε (στο συγκεκριμένο παιχνίδι από το να δημιουργήσουμε ευκαιρίες) και όχι από τις καθυστερήσεις του αντιπάλου. Προσωπικά, περισσότερο με εκνευρίζουν οι καθυστερήσεις στους εκτός έδρας αγώνες --αν δεν μπορείς να αγωνιστείς για τη νίκη στο γήπεδό σου κόντρα σε οποιοδήποτε αντίπαλο, δεν έχεις θέση στη διοργάνωση (είτε στη Super League, είτε στο Champions League -- και προφανώς δεν μιλάμε για ιδιαιτέρων συνθηκών αγώνες πρόκρισης, στους οποίους κυνηγάς ένα αποτέλεσμα κόντρα σε εμφανώς ανώτερο αντίπαλο).
-- Με τον Ελιονούσι σε κακή φόρμα, τον Σεμπά σε φόρμα Σεμπά, τον βραδυκίνητο Καρντόσο, τον Μπουχαλάκη σε τραγική ημέρα (στη θέση που συνήθως αγωνίζεται ο Μάρτινς) και τους Μαρίν και Τσόρι στην εξέδρα, δεν είναι και τόσο παράλογο που οι περισσότερες «ευκαιρίες» μας ήταν μακρινά σουτ. Η εικόνα της ομάδας κάπως βελτιώθηκε με τις αλλαγές των Μάρτινς, Πάρντο και Ιντέγιε, αλλά, δυστυχώς, όχι αρκετά.
-- Με τέτοιες εμφανίσεις, το πρωτάθλημα δεν τελείωσε. Εντάξει, και εγώ πιστεύω πως για να αλλάξει κάτι θα πρέπει ο Ολυμπιακός να αυτοκτονήσει, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν θα με χαλούσε να κάναμε Πρωτοχρονιά ως πρωταθλητές (ναι, μπορεί ο ανταγωνισμός να πίεζε και τη δική μας διοίκηση για καλύτερες κινήσεις, αλλά αν οι άλλοι έχουν το μαύρο τους το χάλι δεν φταίει ο Ολυμπιακός).
-- Είναι προφανές ότι ο πιο εύκολος, και τεκμηριωμένα, στόχος είναι ο Μπέντο. Αν και στα παραπάνω σχόλια είναι αρκετές οι ευθύνες που προσάπτω στον προπονητή, προκρίνω το δρόμο της υπομονής. Πράγματι, οι ατυχείς επιλογές αυξάνονται ανησυχητικά, αλλά υπάρχει και η ποδοσφαιρική αλήθεια πως τα κακά αποτελέσματα σε τέτοιους αγώνες, δεν μπορεί να είναι ευθύνη του προπονητή (δεν ήταν τόσο παράλογο το στήσιμο, ούτε οι αλλαγές). Με την Κέρκυρα εντός έδρας παίζαμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου