Δύο παίκτες του Ολυμπιακού πέθαναν φορώντας –κυριολεκτικά-- την ερυθρόλευκη φανέλα. Ο ένας ήταν ο μεγάλος αγωνιστής Νίκος Γόδας, και ο άλλος ο μεγάλος σκόρερ Μιχάλης Κρητικόπουλος. Λόγω της σπανιότητας των δύο περιπτώσεων, κάποιοι έχουν μιλήσει για τη μεγάλη τύχη ή τη μεγάλη ευλογία του να πεθαίνεις με την ερυθρόλευκη. Δεν θα συμμεριστώ τις απόψεις τους, αν και καταλαβαίνω το νόημα των υπερβολών τους. Όμως δεν μπορείς να μιλάς για ευλογία ή τύχη όταν αναφέρεσαι σε θανάτους ανθρώπων, που πόνεσαν πολύ τις οικογένειες και τους οικείους τους και λύπησαν τόσο κόσμο.
Ωστόσο είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι την ίδια ώρα που συνέβαιναν και τα δύο αυτά θλιβερά όσο και σπάνια γεγονότα, η ιστορία του Ολυμπιακού απέδιδε και στους δύο ξεχωριστή δόξα και τιμή, που, κατά τρόπο προνομιακό και αποκλειστικό, ανήκουν και (αξίζει να ανήκουν) μόνον σε αυτούς. Η ιστορία όμως χρειάζεται συντήρηση και αυτή γίνεται μόνο μέσα από τη μνήμη.